Στο γήπεδο Καλαβρύτων υπήρχε (γιατί τώρα δεν υπάρχει πια) μια σκυλίτσα. Ένα χαριτωμένο πλάσμα που είχε γίνει φίλη με όλους όσους πήγαιναν στο γήπεδο. Μικρούς και μεγάλους, που σε πλησίαζε διακριτικά κι αν έβλεπε ότι ήθελες και εσύ να παίξεις μαζί της συμμετείχε στο παιχνίδι, αν όχι απομακρυνόταν και πάλι διακριτικά όπως σε είχε πλησιάσει. Είχε γίνει ο φύλακας του γηπέδου. Κανένα άλλο σκυλί ή αλεπού ή τσακάλι δεν πλησίαζε εκεί. Ήταν ο δικός της χώρος. Μέχρι που κάποιο κτήνος αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή της με τον πιο επώδυνο τρόπο, πετώντας της "φολα" με γυαλιά μέσα. Και το σκυλάκι πέθανε υποφέροντας ποιος ξέρει για πόση ώρα αιμοραγώντας από παντού. Πολύ πιθανόν αυτό το κτηνος να ήταν εκεί γύρω της και να απολαμβανε το θέαμα. Θα το βρω το κάθαρμα. Γιατί αυτοί που το κάνουν δεν το κάνουν για μία μόνο φορά, το επαναλαμβάνουν ικανοποιώντας τα άρρωστα ένστικτα τους. Μόνο που την επόμενη φορά θα είμαι κι εγώ εκεί. Και θα του κάνω την τιμή να απολαύσει πρώτος το παρασκεύασμα που έχει ετοιμάσει. Με αφορμή αυτό το περιστατικό ρωτώντας έμαθα ότι πριν 10-15 ημέρες άλλα τέσσερα σκυλάκια, αδέσποτα αυτή τη φορά, βρέθηκαν δηλητηριασμένα. Και αναρωτιέμαι τι κάνει το αρμόδιο Συμβούλιο της Κοινότητας των Καλαβρύτων; Υπάρχει ή δεν υπάρχει ευρωπαϊκή οδηγία για τα αδέσποτα; Χρηματοδοτείται ή όχι από τα ευρωπαϊκά προγράμματα; Εκτός αν η λύση είναι η "φόλα". Και κάτι ακόμα. Αν ξανά ακούσω άνθρωπο, με εξουσία, να αναφέρει έστω και υπό μορφήν αστεϊσμού "όσα μαζέψουμε, για τα άλλα υπάρχει και η φολα" θα τον ξεμπροστιασω δίνοντας το όνομα του στις φιλοζωικές και μετά καλά ξεμπερδέματα. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις όλα αυτά τα γράφει ο πολίτης Θεόδωρος Νασιωτης. Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου ότι έχει να πει θα το πει στο αμέσως επόμενο Δημοτικό Συμβούλιο που σαν πρώτο θέμα και εκτός ημερήσιας διάταξης θα είναι "Η ανεύρεση της καλύτερης δυνατής λύσης για τα αδέσποτα στην πόλη των Καλαβρύτων και όχι μόνο". Εκτός κι αν θέλουμε να χαρακτηριστεί η πόλη μας η πόλη της "φολας".