Κόσμος...άνθρωποι....καθημερινότητα ...
Ξυπνάω... η συνηθισμένη και πρώτη κίνηση τουαλέτα και νερό στα μούτρα να ανοίξουν τα μάτια.... άνοιγμα το γκαζάκι να φτιάξω τον πρώτο καφέ της ημέρας... άνοιγμα υπολογιστή και μέχρι να κάνω login τραβάω την πρώτη τζούρα τσιγάρου και καφέ.... σκέφτομαι ότι για να δουλέψει το όλο σύστημά μου πρέπει να ακούσω και κάτι από μουσική...

Ψάχνω και κάνω βόλτες στο Youtube για να πέσω πάνω στο κατάλληλο κομμάτι που θα ξεκινήσει τη μέρα μου...πρέπει να μου κάνει ο ήχος και το τραγούδι γι αυτό και ακούω τα πρώτα δευτερόλεπτα και πάω στο επόμενο... σταματάω στο Under Pressure του Bowie με τους Queen ... είναι μιά καλή αρχή και δεύτερο τσιγάρο με τζούρα από καφέ...

Άνοιγμα facebook... κατάντησε κι αυτό μιά αδιαφορία που όμως η ανθρώπινη περιέργεια με σπρώχνει να δω μιά αδιάφορη καθημερινότητα λες και δεν ξέρω τι να περιμένω να δω και πιστεύω ακόμα στα θαύματα όπως στο να δω κάτι διαφορετικό...

Καλημέρες από παντού... ο καθένας με τον δικό του τρόπο αλλά όλοι με την ίδια συνιστώσα... αντεγραμμένες εικόνες από την google ή κοινοποιήσεις από σελίδες με τις ίδιες τετριμμένες ατάκες και πάνσοφες σκέψεις σοφών.... αναρωτιέμαι γιατί χάθηκε η δημιουργικότητα από τους ανθρώπους και δεν γράφουν κάτι δικό τους και παπαγαλίζουν ή και μαϊμουδίζουν... όλο αυτό μου δημιουργεί κάτι που είναι ανάμεσα στη σιχαμάρα, του σπασίματος νεύρων και της αδιαφορίας.... ένας φίλος μού είπε ότι τα παίρνω πολύ τοις μετρητοίς... δεν μπορώ να κάνω αλλιώς ... αν δεν μέτραγα τα πάντα γύρω μου ίσως να μην ήμουν αυτός που είμαι αλλά κάτι που δεν θάθελα να ήμουν...

Τους παρατάω όλους γιατί βαρέθηκα .... βόλτα στο ιντερνετ για να βαρεθώ περισσότερο και να μου ανέβει η πίεση 100... τι να δω ή μάλλον τι βλέπω ? τι σιχάματα πετάνε στον κόσμο σε μια κοινωνία που κάποιοι φρόντισαν να γίνει όπως έγινε 
και αυτή η θάλασσα γέμισε από μαρίδες ? ποιά έκανε μπότοξ, ποιός είναι αδερφή, ποιά κυκλοφόρησε με στρινγκ, διαφήμιση του βλαχοπρωϊνού με την βλαχόφατσα να δηλώνει ότι αποχωρεί, τον ειδησειογράφο της καταστροφολογίας των απανταχού συνταξιούχων, τα κάθε λογής σκουπιδοπαιχνίδια με κριτικές επιτροπές για κλωτσιές και μιά ομοφυλοφιλική κοινότητα να κατευθύνει σχεδόν τα πάντα στη τηλεόραση και στο θέατρο. Ανεβαίνει παράσταση με gay σεναριογράφο, gay σκηνοθέτη, gay ο πρώτος ρολίστας, στρέϊτ μιά τύπισσα και ένας βαρβάτος ξέμπαρκος..Πόσο τυχαίο μπορεί να είναι όλο αυτό ?

Ζοφερή πραγματικότητα και στον δρόμο καθώς προχωρώ. Βλέπω παντού γύρω μου όλη την κατάντια ανθρώπων που κάποτε ζούσαν αξιοπρεπώς και σήμερα δεν ξέρουν πως να επιβιώσουν ανάμεσα σε άλλους που περνάνε από δίπλα τους με τα Cayenne, τα Πορσικά και τους Μερσεντάκουλες την ίδια στιγμή που υπάρχει μιά παγκόσμια κατάρρευση αξιών και κοινωνιών και μια πολιτική που ασκείται από πολιτικούς που δεν υπήρξαν ποτέ πιό βρώμικοι απ' ότι σήμερα.

Σκέψεις διάσπαρτες σαν από κομμάτια ενός τεράστιου παζλ που προσπαθώ να ενώσω και να φτιάξω την πλήρη εικόνα. Μουσικοί που αγαπάω πεθαίνουν. Ηγέτες πεθαίνουν ή δολοφονούνται. Ο διπλανός μου πεθαίνει κι εγώ κάθε μέρα αργολιώνω γιατί οι φίλοι απομακρύνονται. Ή μήπως απομακρύνομαι εγώ γιατί ίσως να μην κάνω γι αυτόν τον χρόνο που είμαι τώρα? Right place wrong time. Σωστός τόπος λάθος χρόνος. Να πάω πίσω ή να προχωρήσω στο χωροχρόνο χωρίς να ξέρω τι με περιμένει ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο ?

Ανοίγω τηλεόραση και αναφέρονται στα παγκόσμια κακά. Ανοίγω το ίντερνετ και μου δείχνουν αυτά που δεν δείχνουν στην τηλεόραση. Βλέπω Live πως σφάζονται άνθρωποι..Πως τους κόβουν το λαιμό, πως τους κρεμάνε, πως τους αποκεφαλίζουν, πως δίνονται οι χαριστικές βολές, πως εκτελούνται. Ότι κάποτε έβλεπα σε ταινίες τώρα τα βλέπω απλόχερα και ζωντανά από τα ΜΜΕ.

Την ίδια στιγμή, και άσχετα την έκβαση των εκκλήσεων, χιλιάδες άνθρωποι, ανάμεσά τους και παιδιά, πεθαίνουν από πείνα και δίψα κι εγώ καθισμένος αναπαυτικά με το δροσερό μου αναψυκτικό βλέπω τις εικόνες της καταστροφής και αδιαφορίας την στιγμή που ο τάδε δίνει κάποια δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για την απόκτηση ενός παίχτη της Χ ομάδας για να ικανοποιήσει το αδηφάγο κοινό της ποδοσφαιρικής κοινωνίας που οι περισσότεροι δεν έχουν να φάνε αλλά η ομάδα είναι θρησκεία. 

Οι θρησκευτικοί πόλεμοι ισοπεδώνουν τα πάντα και τα σενάρια που πασάρονται στο κόσμο άπειρα όσον αφορά την κατάκτηση και έλεγχο της ενέργειας στο πλανήτη. Η καραμέλα γνωστή. Για όλα φταίνε οι Εβραίοι, οι ομοφυλόφυλοι οι Μασσόνοι και οι μπάτσοι. Λύση για οτιδήποτε δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα και απλά πετάνε κανένα κοκκαλάκι που και που στο κόσμο ως λύση. Καλή στάχτη στα μάτια. Για να μην πονάνε πολύ με το αγγούρι που τρώνε μετά ή χωρίς να το καταλάβουν από που τους ήρθε.

Το κράτος δεν υπάρχει και έχει ξεχάσει τους πολίτες του. Ασχολείται με άλλο παιχνίδι. Με αυτο που παίζει με την τελευταία πληγή του Φαραώ που ο καλός Θεούλης φρόντισε να την στείλει τώρα. Την λένε Τράπεζα. Όλος ο κόσμος ο ναός του Σολομώντα σε νέα έκδοση με Γραμματείς και Φαρισαίους να εμπορεύονται τα πάντα. 

Τα σκέφτομαι όλα αυτά και κατάληξη δεν έχω. Δεν ξέρω που πάω. Είμαι σαν ένας χρονοταξιδευτής που πάει μπρος πίσω και άλλες φορές χαίρεται και τις περισσότερες λυπάται που δεν μπορεί να κάνει τίποτε και για κανέναν και ειδικά στον εαυτό του. Ίσως μέχρι σήμερα να ζεί και από τύχη.

Κοιτάζω το ουϊσκυ απέναντι στη μπάρα που κάθομαι. Γράφει : Keep Walking ... 
με ένα μειδίαμα σκέφτομαι δυνατά.
ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ !

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ  τον Συγγραφέα και καλό φίλο Βασίλη Τσάτσο για το άρθρο του.