Γεννήθηκε στα Καλάβρυτα το έτος 1935 από τον Δήμο Δημόπουλο και την Αικατερίνη Παπαδοπούλου. Έχει άλλα τρία αδέλφια: τον Γιώργο, τον Άδωνι (πέθανε το 1996), και την Μαρία. Το 1955 μετανάστευσε στη Γερμανία, όπου παρακολούθησε ένα Πρόγραμμα Επαγγελματικής Κατάρτισης που παρείχαν Γερμανικές Εταιρείες σε 33 ορφανά Καλαβρυτινόπουλα. Μαθήτευσε στη Mercedes και εργάστηκε στην Εταιρεία ως Εφαρμοστής στη Γερμανία και στην Ελβετία, όπου μετοίκησε. Στη συνέχεια δραστηριοποιήθηκε στο χώρο της Ένδυσης ανοίγοντας σχετικό κατάστημα. Το 1974 παντρεύτηκε την Μάρθα Hwg και απέκτησαν ένα παιδί τον Patrick. Σήμερα, είναι συνταξιούχος και ζει στα Καλάβρυτα. Στις 13-12-1943 ο πατέρας του Δήμος Δημόπουλος και ο θείος του Τάκης Δημόπουλος εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς στη Λάκα του Καπή. 'Εξι ποιήματα απο τον Σπύρο Δημόπουλο,πρόκειται για λιτούς μελοποιημένους  στίχους.Είναι μια αξιόλογη απόπειρα γραφής, που δεν πρέπει να μείνει στην αφάνεια.Μετά το πρώτο μερος που δημοσιεύτηκε απο το kalavrytanet(διαβάστε εδώ) στις 28/8,σήμερα το δεύτερο μέρος.

Παραφωνία

Παραφωνία, παραφωνία

μέσα στο σύμπαν στην αρμονία

παραφωνία είναι η ζωή μας

παραφωνία δεν είναι σοφία

Για πες μου μόνο γιατί γεννιέμαι

για πες μου μόνο γιατί πεθαίνω

για πες μου μόνο να καταλάβω

γιατί γεννιέμαι και τυραννιέμαι

Θέλω να ζήσω να ευτυχήσω

και να σου πω σε ευχαριστώ

είναι η ζωή μας για λίγα χρόνια

υστερημένα δυστυχισμένα

Εσύ που βλέπεις από κει πάνω

και την ζωή μας καθοδηγείς

μήπως θα πρέπει κάτι να αλλάξεις

δικά σου είμαστε παιδιά

Αχ! Παναγιά κου είσαι μητέρα

μπορείς δυο λόγια να του πεις

είναι αδικία, είναι αδικία

δος μας λοιπόν την ευλογία

Ανθρωπιά

Ήμουνα κάποτε παιδί

με φλόγα μέσα στην ψυχή

ήμουνα νέος μια φορά

με μάτια πολύ ζωηρά

Μα τη ζωή μας την καλή

την κάνουμε κάπως τρελή

και δεν κοιτάμε τα καλά

παρά κοιτάμε τα άσχημα

Άνθρωποι είμαστε πολλοί

άλλοι καλοί και άλλοι κακοί

έχουμε όμως λογική

για μια καλύτερη ζωή.

Ποιος είναι αυτός ο μοναχός

ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος

μην αποφεύγεις να τον δεις

μην αποφεύγεις να του πεις

Έλα κοντά μην φοβηθείς

τι έχεις και δεν το μπορείς

πες το σε μένα από την αρχή

για να ελαφρώσεις την ψυχή

Άνθρωποι είμαστε πολλοί

άλλοι καλοί και άλλοι κακοί

έχουμε όμως λογική

για μια καλύτερη ζωή.

Αχ! Καλάβρυτα παλιά

Αχ! Καλάβρυτα παλιά

Είσαστε ρομαντικά

Κάθε νύχτα φωτεινή

Τραγουδούσαμε πολύ

Αγαπούσα από καρδιά

Τα δρομάκια τα στενά

Που παίξαμε μαζί

Απ’ το βράδυ ως το πρωί

Θεέ μου κάνε με παιδί

Για να ζήσω απ’ την αρχή

Τώρα που έχω καταλάβει

Την αξία την μεγάλη

Σαν θυμάμαι τις βραδιές

Τις ωραίες τις στιγμές

Που επλάθαμε μαζί

Τη δική μας τη ζωή

Κάτω από την αστροφεγγιά

Δίναμε γλυκά φιλιά

Και μιλάγαμε μαζί

Για τον έρωτα πολύ

Θεέ μου κάνε με παιδί

Για να ζήσω απ’ την αρχή

Τώρα που έχω καταλάβει

Την αξία την μεγάλη