Η ''πορεία θυσίας'' που κάθε χρόνο στις 13 Δεκεμβρίου ακολουθούν οι κάτοικοι και επισκέπτες των Καλαβρύτων έχει μια ουσιαστική όσο και συμβολική παράλειψη.

Έχει καθιερωθεί μετά την θεία λειτουργία που τελείται στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου οι πιστοί και ο Κλήρος να μεταβαίνουν στον τόπο θυσίας, στην Ράχη του Καπή, που πραγματοποιήθηκε από τους Ναζί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά του ανθρώπου. Λίγα μέτρα μακρύτερα από την συνηθισμένη διαδρομή βρίσκεται το Μουσείο Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος. Είναι το πρώην Δημοτικό σχολείο, μέσα στο οποίο την ''μαύρη '' εκείνη μέρα, στοιβάχτηκαν οι πιο αδύναμες ψυχές,γυναίκες και παιδιά με σκοπό να πυρποληθούν και στην συνέχεια ανέβηκαν, οι εκτελεσθέντες, στο αιματοκυλισμένο από τότε χωράφι.Πρέπει να τιμηθούν και τα γυναικόπαιδα που έζησαν την φρίκη.

Θα είχε λοιπόν ανατριχιαστικά συμβολικό χαρακτήρα, χωρίς κόστος και κούραση ,χωρίς οργανωτικά προβλήματα να ξεκινήσει από φέτος η αναβίωση της ΄΄μαρτυρικής πορείας''.

Αυτή ακριβώς είναι η πρόταση του συμπατριώτη μας Θεοφάνη Παπαγεωργίου η οποία αξίζει της προσοχής των ανθρώπων του Δήμου Καλαβρύτων και του κ Δημάρχου.

Ακολουθεί η πρόταση:

Μήπως 71 χρόνια μετά το φρικτό έγκλημα, και τον αφανισμό όλου του ανδρικού πληθυσμού της πόλης των Καλαβρύτων, από τον Τακτικό Γερμανικό Στρατό και, εφόσον ολοκληρώθηκε η κατασκευή του μονοπατιού  από το Δημοτικό Σχολειό (ΜΟΥΣΕΙΟ Καλαβρυτινού Ολοκαυτώματος), προς το Γυμνάσιο,  Νεκροταφείο,  Τόπο Εκτέλεσης, έφτασε πλέον η ώρα εξερχόμενοι από την εκκλησία να ακολουθήσουμε αυτή την πορεία, την πρώτη και μοναδική, που ακολούθησαν όλοι οι κάτοικοι της πόλης μας, μετά το χτύπημα της καμπάνας, ερχόμενοι στο σχολείο και από εκεί αφού χώρισαν (η μάνα από το παιδί, η γυναίκα από τον άνδρα), ακολούθησαν  την πορεία του Μαρτυρίου στη Λάκα του Καπή;

Αυτό είναι υποχρέωση μας και ελάχιστος φόρος τιμής στους νεκρούς μας...

 

ΥΓ. Η σκέψη αυτή έρχεται ως συνέχεια της άποψης για την διαδρομή που είχε ο μοναδικός φίλος Αλέκος Δαφαλιάς

Θεοφάνης Παπαγεωργίου Φωτογράφος