Το πολύβουο χιονοδρομικό κέντρο Καλαβρύτων έχει ολοκληρώσει την λειτουργία του και οι τελευταίοι επισκέπτες – σκιέρ αλλά και εργαζόμενοι έχουν αποχωρήσει. Εκείνη την ώρα γύρω στις 17.00 το απόγευμα συναντηθήκαμε με τους δυο χειριστές των χιονοστρωτήρων με σκοπό να τους ακολουθήσουμε με την κάμερα του kalavrytanet στην βάρδια τους.

Ο Νίκος Αρμπής και ο Μίλτος Ζησιμόπουλος έχουν φτάσει στις εγκαταστάσεις του κέντρου και λειτουργώντας επαγγελματικά, χωρίς να δείχνουν καθόλου να σκέπτονται ότι σε λίγο, όταν η νύχτα θα σκεπάσει το βουνό, θα είναι εντελώς μόνοι τους, ακολουθούν την προγραμματισμένη διαδικασία. Η πόρτα του γκαράζ ανοίγει και ο ήχος της μηχανής του πρώτου χιονοστρωτήρα με τα 450 άλογα ιπποδύναμη ''χαλάει'' την ησυχία που επικρατεί εκείνη την ώρα στο βουνό. Επιβιβαζόμαστε και αρχίζουμε να ανεβαίνουμε προς την ''βαθιά λάκκα'' όπου είναι σταθμευμένο το δίδυμο αδερφάκι του μηχανήματος που μας οδηγεί εκεί.

Απαραίτητες συνεννοήσεις των δυο χειριστών και ένα ακόμα ''θηρίο'' μπαίνει σε λειτουργία.

Χιλιάδες μέτρα πιστών και διαδρόμων πρέπει να στρωθούν απόψε και ο σχεδιασμός απαιτεί τα δυο μηχανήματα να δουλέψουν σε διαφορετικό σημείο. Ο δικός μας δρόμος οδηγεί προς την ψηλότερη κορυφή εκεί που βρίσκεται το τέρμα της ''Στύγας''.

Μέσα στην ρεματιά ο ήλιος έχει χαθεί ,αλλά ψηλά στις κορυφές,  ακόμα φωτίζει το χιόνι και ελπίζουμε να προλάβουμε να δούμε την δύση από ψηλά.

Λίγα λεπτά αργότερα τα 11.000 κυβικά, μας έχουν φέρει στην κορυφή ,στα 2300 μ, στο αγαπημένο σημείο του Νίκου από το οποίο μπορείς να δεις τα πάντα.

Το τηλεσκόπιο ''ΑΡΙΣΤΑΡΧΟΣ'', λευκό και αυτό όπως ολόκληρο το βουνό, μοιάζει να οριοθετεί το τέλος του κόσμου και να είναι υπεύθυνο για την επαφή με τους άλλους πλανήτες. Τα προστατευτικά κολονάκια και το κτίριο απ΄όπου γίνεται ο χειρισμός του τηλεσκοπίου είναι ντυμένα με ''βιαστικό'', παγωμένο χιόνι. Τα κάνει να φαίνονται σε κίνηση και θυμίζουν ότι η μέρα που βρεθήκαμε εκεί έχει σπάνια διαύγεια .Οι συνήθεις συνθήκες όπως μας λένε οι δυο χειριστές είναι παγωμένες, επιθετικές και με μικρή ορατότητα.

Γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι η πίστα της ΣΤΥΓΑΣ θα χρειαστεί μετατόπιση χιονιού από σημεία που υπάρχει πλεόνασμα σε σημεία που υπάρχουν ελλείψεις. Αρχίζει να σκοτεινιάζει και η επαφή μέσω ασυρμάτου, που είναι και η μοναδική, αποφασίζει ότι και τα δυο μηχανήματα πρέπει να κινηθούν μαζί για να μπορέσουν να καλύψουν την πολύ φαρδιά πίστα. Το σκοτάδι πέφτει για τα καλά και οι χειριστές αρχίζουν ένα ατελείωτο πάνω κάτω με σκοπό την κατασκευή μιας πίστας που θα χαρούν οι αυριανοί επισκέπτες.

Κάπου εκεί ο διευθυντής του κέντρου κ. Σπυρόπουλος Λεωνίδας επικοινωνεί με τα παιδιά για να πάρει πληροφορίες για την εξέλιξη των εργασιών. Το ενδιαφέρον του κ. Σπυρόπουλου μας εξέπληξε γιατί ενώ όλο το πρωί είχε να ασχοληθεί με την τρέχουσα λειτουργία του κέντρου δεν παρέλειψε να έχει το μυαλό του στην επόμενη μέρα και στις εργασίες που θα εξασφάλιζαν το καλύτερο δυνατό αλλά και στους '' μοναχούς '' εργαζομένους..

Η ώρα είναι 9.30 το βράδυ και οι οδηγοί είναι προσηλωμένοι σε αυτό που κάνουν τέσσερις ώρες τουλάχιστον. Το κάνουν με υπομονή μεράκι και πραγματικό ενδιαφέρον!! Σαν να φορέσουν οι ίδιοι αύριο τα πέδιλα και να χαρούν πρώτοι ''το σεντόνι'' που έφτιαξαν.

Στρώθηκε το κομμάτι από την κορυφή μέχρι το καταφύγιο, την τραβέρσα της άγκυρας !!!!

Μένουν ακόμα αρκετά χιλιόμετρα και ο υπολογισμός είναι ότι πριν από τις τρεις το πρωί δεν πρόκειται να τελειώσουν.

Κάπου εδώ τους αφήσαμε να δουλέψουν όπως ξέρουν, μόνοι με το λευκό τοπίο που τους δείχνουν οι δυνατοί προβολείς!!!!!

Ευχαριστώ για αυτή την εμπειρία, αποτυπώθηκε στο μυαλό μου τόσο έντονα που κάθε φορά που θα βλέπω μετά το σούρουπο το Χελμό, θα ξέρω ότι σε κάποια χαράδρα αναβοσβήνουν οι φάροι και προετοιμάζουν την ''πηγή που ποτίζει όλα τα Καλάβρυτα''.

Παπαδόπουλος Θεόδωρος                                      ΔΕΙΤΕ ΤΟ video που ακολουθεί