γράφει ο Β. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ

Από την έναρξη της σχολικής χρονιάς φέτος, ένα θέμα που αναμφισβήτητα “καίει” τους γονείς των μαθητών, είναι η επιβολή ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση. Όταν μιλάμε για ιδιωτική εκπαίδευση, εκτός από τα μεγάλα και μικρά ιδιωτικά εκπαιδευτήρια εννοούμε και τα ιδιωτικά ΙΕΚ, τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών, καθώς και τα φροντιστήρια που προετοιμάζουν τα παιδιά μας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ένα μέτρο που σίγουρα αναγκάζει τους γονείς των μαθητών να βάλουν ακόμα πιο βαθειά το χέρι στην τσέπη, σε μια δύσκολη εποχή με την οικονομική κρίση να μαστίζει ολόκληρη την ελληνική κοινωνία.

Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση ψάχνει για ισοδύναμα μέτρα προκειμένου να αποφύγει αυτό το δυσβάσταχτο μέτρο. Συζητήσεις επί συζητήσεων παρακολουθούμε καθημερινά στα ραδιόφωνα, στις τηλεοράσεις, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα καφενεία, για το αν το ισοδύναμο θα είναι η επιβολή ΦΠΑ στο βοδινό κρέας ή κάποιο άλλο φοροεισπρακτικό μέτρο.

Ακόμα και αν βρεθεί κάποιο ισοδύναμο και αποφύγουμε την αύξηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, σίγουρα η εμπειρία με τις διαπραγματεύσεις έχει δείξει, ότι αυτό θα είναι προσωρινό, αφού τίποτα δεν θα εμποδίσει τις Βρυξέλλες σε κάποια επόμενη διαπραγμάτευση, να το επαναφέρουν και να το απαιτήσουν. Και τότε θα ξαναμπούμε στον φαύλο κύκλο της αναζήτησης νέων ισοδυνάμων, και ξανά πάλι τα ίδια.

Ένα μεγάλο λάθος που κατά τη γνώμη μου γίνεται, είναι η αναζήτηση ισοδυνάμων σε άλλα φοροεισπρακτικά μέτρα. Οι σχολάρχες και οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων, οι οποίοι είναι επιχειρηματίες και σκοπός τους είναι το κέρδος, άλλωστε αυτή είναι η δουλειά τους και δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς γι αυτό, έχουν συμμάχους τους γονείς οι οποίοι πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση. Οι γονείς άθελά τους παίζουν το “παιχνίδι” των σχολαρχών και πιέζουν σε λάθος κατεύθυνση.

Θα έπρεπε όλοι εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, που είμαστε γονείς, εκπαιδευτικοί, ακόμα και οι μαθητές, να πιέσουμε προς την κατεύθυνση μιας σε βάθος μεταρρύθμισης στην παιδεία και σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτό θα μπορούσε να είναι το “ισοδύναμο μέτρο” στην αύξηση του ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση. Δηλαδή ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ, προκειμένου να αποκτήσουν τα εφόδια για να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Φυσικά τα μεγάλα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια σίγουρα θα υπάρχουν, σε όλο τον κόσμο υπάρχουν, αλλά όσον αφορά τα φροντιστήρια, αυτά στηρίζουν την λειτουργία τους στην ανύπαρκτη Δημόσια Εκπαίδευση.

Εκεί λοιπόν, στην Δημόσια Εκπαίδευση πρέπει να ρίξει η κυβέρνηση όλο το βάρος. Προτάσεις υπάρχουν και έχουν κατά καιρούς διατυπωθεί. Αυτό που χρειάζεται είναι πολιτική βούληση. Μια κυβέρνηση που θα τα βάλει με συντεχνίες, συμφέροντα, αγκυλώσεις του παρελθόντος και θα έχει ως στόχο να δημιουργήσει μια Δημόσια Παιδεία με επίκεντρο το μαθητή, ως μελλοντικό πολίτη αυτής της χώρας. Φτάνει να τολμήσει χωρίς να υπολογίσει τυχόν πολιτικό κόστος και φωνές από το παρελθόν. Φτάνει να πείσει, να δημιουργήσει ελπίδα, όραμα και προοπτική και είναι σίγουρο ότι θα έχει συμμάχους και τους μαθητές και τους γονείς και τους καθηγητές. Ίσως τώρα να είναι η ώρα. Ίσως τώρα θα πρέπει να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας, γονείς και καθηγητές και να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Ιδού η πρόκληση για την συμπατριώτισσα μας, την Αναπληρώτρια Υπουργό Παιδείας ΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ.

Υ.Γ. Σκοπίμως απέφυγα να αναφέρω τη λέξη “Δωρεάν” για τη Δημόσια Παιδεία. Εκεί ίσως οι έχοντες, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, να μπορούν να συνεισφέρουν είτε οικονομικά, είτε με μορφή επιχορηγήσεων, είτε χορηγιών, προκειμένου τα σχολεία μας να γίνουν πιο ανθρώπινα, πιο προσιτά για τους μαθητές και με τον απαραίτητο εξοπλισμό για τη σωστή εκπαίδευση των παιδιών μας. Νομίζω ότι μια τέτοια “επένδυση” αξίζει...

Β. Αποστολόπουλος

Εκπαιδευτικός ΠΕ20-Πληροφορικής