γράφει ο Β. Αποστολόπουλος

Θυμάμαι κάποτε, πριν αρκετά χρόνια, την εποχή που ζούσαμε την ψεύτικη, όπως αποδείχτηκε ευημερία μας, έχοντας νόμισμα το ευρώ, σε μια συζήτηση που είχα με έναν παλιό συμφοιτητή και φίλο, ο οποίος ζει και εργάζεται μόνιμα στην Αγγλία και συγκεκριμένα είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ, τον είχα ρωτήσει γιατί κατά τη γνώμη του η Αγγλία προτίμησε να έχει το δικό της νόμισμα, παρά να ενταχθεί στη ζώνη του ευρώ.

Η απάντησή του αποστομωτική, ίσως μου φάνηκε γραφική τότε, όμως σήμερα κατάλαβα το νοημά της και πόσο δίκιο έχουν οι Άγγλοι. Μου είχε πει τότε θυμάμαι... "Οι Άγγλοι σα λαός δε θέλουν ποτέ να έχουν το ίδιο νόμισμα με τους σωβινιστές Γερμανούς, τους οποίους πολέμησαν στον Β' Παγκόσμιο πόλεμο. Το κοινό νόμισμα το θεωρούν σαν τη σύγχρονη Γερμανική Μπότα, που, κάποτε θα προσπαθήσει να υποτάξει τους λαούς".

Πιστεύω ότι αυτές τις μέρες, όλοι οι έλληνες καταλάβαμε το νόημα της συγκεκριμένης άποψης των Άγγλων. Όλοι μας είδαμε, πως καταστρατηγούνται σήμερα, από ένα σύνολο χωρών δορυφόρων της Γερμανίας, οι αρχές και οι αξίες της ευρωπαϊκής ένωσης. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με το επιτελείο των διαπραγματευτών, έδωσε πραγματικά μεγάλη μάχη τόσο στο εξωτερικό, όσο και στο εσωτερικό, με τις δυνάμεις που τον θεωρούσαν "αριστερή παρένθεση". Αυτό που κατά τη γνώμη μου πέτυχε είναι τρία πράγματα. Να διεθνοποιήσει το ελληνικό ζήτημα, να ξεσκεπάσει τις προθέσεις των Γερμανών και την αντίληψή τους για την ευρωπαϊκή ένωση και το κυριότερο, να συσπειρώσει τις χώρες του νότου, σε ένα μέτωπο κατά τις γερμανικής πολιτικής. Η σημερινή γερμανική πολιτική, όπως δείχνουν τα πράγματα, θέλει την ευρωπαϊκή ένωση μία Ομοσπονδία Κρατών με επικεφαλής τη Γερμανία.

Είναι μοναδική ευκαιρία, για την ελληνική εξωτερική πολιτική, να συσπειρώσει ένα τόξο με χώρες του νότου, οι οποίες πιστεύω ότι έδειξαν την αλληλεγύη τους στην ελληνική πλευρά στις πρόσφατες διαπραγματεύσεις. Οι χώρες αυτές είναι η Ιταλία, η Γαλλία, Πορτογαλία, ακόμα και η Ισπανία. Η Κύπρος, εξέρχόμενη της περιδίνησης των προσφάτων οικονομικών προβλημάτων που και η ίδια είχε, ακολούθησε και αυτή το "Τόξο των χωρών του Νότου". Οι ΗΠΑ για τους δικούς τους γεωπολιτικούς λόγους, δείχνουν να υποστηρίζουν ένα τέτοιο εγχείρημα. Άλλωστε είναι πρόσφατο το παράδειγμα της συνεργασίας του οικονομικού επιτελείου της Ελλάδος, με τα αντίστοιχα επιτελεία ΗΠΑ - Γαλλίας στη σύνταξη των προτάσεων που παρουσιάστηκαν για το τρίτο μνημόνιο ή συμφωνία ή όπως αλλιώς θέλουμε να το λέμε... Ας μην κρυβόμαστε πίσω από τις λέξεις. Πρόκειται τελικά για ένα τρίτο μνημόνιο με βάθος τριετίας, το οποίο όμως αυτή τη φορά μπορεί να έχει την προοπτική μιας διεξόδου από το σημερινό αδιέξοδο.

Εκτός από την εξωτερική πολιτική, πρέπει ταυτόχρονα να γίνουν πολλές και σοβαρές μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της χώρας. Αυτές πρέπει να αφορούν την αναδιοργάνωση και εκσυγχρονισμό του κράτους, την οργάνωση του παραγωγικού ιστού της χώρας και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι η χώρα πρέπει ΝΑ ΠΑΡΑΓEI!! Πρέπει να ανακτήσουμε τη χαμένη μας εμπιστοσύνη στο εξωτερικό. Πρέπει να λάβουμε σοβαρά ενεργό μέρος στην αλλαγή της Ευρώπης, που ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θέλει να πρεσβεύει. Σε αυτό το εγχείρημα δεν έχουν θέση πολιτικές διαφόρων δήθεν "αριστερών ομάδων" που δυστυχώς παρατηρούνται έντονα ακόμα και μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να παρουσιάζουν κάποια εναλλακτική πρόταση. Σε αυτό το εγχείρημα επίσης δεν έχουν θέση  και πολιτικές διαφόρων "συντεχνιακών ομάδων" με διεκδικήσεις αγκυλωμένες σε ένα παροχυμένο παρελθόν. 

Αυτό έχει χρονικό περιθώριο. Η τριετία που μας δίνεται με το τρίτο μνημόνιο ή συμφωνία. Με αυτές τις προϋποθέσεις, θα μπορούμε μετά από τρία χρόνια να αναθεωρήσουμε ακόμα και τα δεδομένα για εθνικό νόμισμα, με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για τη χώρα μας. Ας κοιτάξουν έστω για μια φορά το συμφέρον της χώρας κυβέρνηση και αντιπολίτευση και ας διαφυλάξουν το συνεναιτικό κλίμα που, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες δημιουργήθηκε. Ας προσπαθήσουν να ελαφρύνουν το τρίτο μνημόνιο για τον κόσμο, δίνοντάς του αυτή τη φορά όραμα και προοπτική. Το όραμα και η προοπτική ίσως θα μπορούσε να είναι και η απαλλαγή από τη "Γερμανική Μπότα" του ευρώ. 

Β. Αποστολόπουλος