Θεόδωρος Γ. Θανόπουλος: Τα Καλαβρυτινά γεφύρια.

Στην άμαξα της αναπόλησης το ταξίδι της νοσταλγίας, σαν η σκέψη δε θέλει να ξεφύγει απ' αυτή την “περιδίνηση”.

Πατρίδα και νιότη αντάμα, ακολουθώντας τη “ρότα”, σε εκείνο τον όμορφο κι αγνό, τότε, “κόσμο” μας, στη λατρεμένη πολιτειούλα μας, που ανεξίτηλα και για πάντα έχει απαγκιάσει στην καρδιά, στην ψυχή και στο μυαλό μας...

Καλάβρυτα!.. Δεκαετία του 1960!..

Χωρισμένα στα δύο... Στα ανατολικά και στα δυτικά... Από το ʺλαγκάδι του Βελιάʺ, το μεγάλο ρέμα το γεμάτο από πλατάνια, κάθε είδους διάφορα υλικά και αντικείμενα και, τον περισσότερο καιρό, με λιγοστό νερό...

Μη όμως ερχόταν η μεγάλη καταιγίδα γιατί φουρτούνιαζε κι αντάριαζε...

Μέσα στην κοίτη του το διάβα μας, και πολλά από τα παιχνίδια μας...

Και το πέρασμα, από τη μια μεριά στην άλλη, τα γεφύρια μας... Τα Καλαβρυτινά γεφύρια... Που ήρθε ο ʺπολιτισμόςʺ, η ʺσύγχρονη εποχήʺ, η ʺεξέλιξηʺ και τα γκρέμισε... Και το ʺλαγκάδιʺ, σκεπάστηκε, καλύφτηκε, για να γίνει ο δεύτερος μεγάλος δρόμος, μετά τον κεντρικό πεζόδρομο, με την ονοματοδοσία ʺΟδός Καλλιμάνηʺ και τις προεκτάσεις της…

Τα γεφύρια μας με πρώτο, εκεί που ήταν το Ξενοδοχείο “Παράδεισος”, του Λερούνη, και σήμερα δεν λειτουργεί, ενώ ακριβώς απέναντί του βρίσκεται σε λειτουργία το ξενοδοχείο “Φιλοξένια”, στη συμβολή, δηλαδή, των οδών ʺΚαλλιμάνηʺ και ʺΛοχία Καποτάʺ.

Ένα γεφύρι με μια σχετικά “άκομψη„ σιδερένια κατασκευή για την διέλευση βαρέων οχημάτων κ.τ.λ. που επέτρεπε την είσοδο στην αγορά και στο κέντρο της πόλης.

Παραπάνω, στο φούρνο του Πάσχου, που τότε διατηρούσε και λειτουργούσε ο Αντώνης ο Χαραλαμπόπουλος, κι ακριβώς απέναντι απ' εκεί, που σήμερα βρίσκεται η “Τράπεζα Πειραιώς”, τ΄ άλλο γεφύρι μας, ένα αληθινό κομψοτέχνημα, σιδερένιο με λεπτά χαρακτηριστικά, υπερυψωμένο, όπου εκατέρωθεν των πλευρών υπήρχαν σκάλες πλακοστρωμένες (αν θυμάμαι καλά), που προσέδιδαν μεγαλοπρέπεια και ομορφιά. Αριστερά και δεξιά τους τα επικλινή “κράσπεδα” με τις λείες, γυαλιστερές επιφάνειες, που η κατηφόρα τους μας “έδιναν” το παιχνίδι της “τσουλήθρας”. Σε απόσταση ολίγων μέτρων από εκεί και προς την πλευρά της πλατείας υπήρχαν (και υπάρχουν) τα δημόσια ουρητήρια, και αυτά κατάλευκα και “φροντισμένα”.

Γενικά το κομμάτι αυτό της πλατείας ήταν ιδιαίτερα προσεγμένο και καλλωπισμένο με το ʺΗρώοʺ στη μέση ενός μικρού υπέροχου ροδώνα, το όμορφο σιντριβάνι του (τώρα άλλο στη θέση του, φτιαγμένο με “διαπλεκόμενο” γούστο) και το ʺΤουριστικό Περίπτεροʺ, που μέχρι, που γράφονται αυτές οι γραμμές, δε λειτουργεί(;). Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τι καρδιά διέθεταν εκείνοι, που τα κατέστρεψαν, τα εγκατέλειψαν ή τα “αλλοίωσαν”!..

Το κάτω μέρος του γεφυριού αυτού χρησιμοποιούταν ως κατασκευαστήριο, δοκιμαστήριο κι ως κρυψώνα από τα παιδιά, που ετοίμαζαν τα βαρελότα για την ώρα της Ανάστασης, επειδή ήταν κοντά στην εκκλησία, με τις όποιες, κάποιες συνέπειες.

Εκεί, μερικές φορές, φύλαγαν ή και ετοίμαζαν το πρόσωπο, που είχε επιλεγεί να ντυθεί ως Αρναούτογλου (Βοεβόδας - στρατιωτικός διοικητής - επί Τουρκοκρατίας), και να συμμετάσχει στην παρέλαση, που γινόταν στον κεντρικό δρόμο (σημερινό πεζόδρομο) προς την εκκλησία με τους άλλους οπλαρχηγούς και φουστανελοφόρους, μετά τη μάχη της κατάληψης κι απελευθέρωσης της πόλης των Καλαβρύτων από τους Τούρκους, στις 21 Μάρτη του κάθε έτους.

Ανηφορίζοντας, εκεί που σήμερα είναι το κατάστημα (καφετέρια - ζαχαροπλαστείο) του Ηλία του Ερμείδη (τέρμα πεζόδρομου), ήταν το γεφύρι του “Γεωργαντά”. Επίσης σιδερένιο, καλαίσθητο, με λεπτά χαρακτηριστικά και ισόπεδο, ιδίου ύψους, με τους γύρω δρόμους της αγοράς και της παρακείμενης πλατείας "Χελμού", που κι απ’ αυτό περνούσαν οχήματα.

Μεταγενέστερα, εκεί που ήταν ο φούρνος του Γιάννη του Θεοδωρακόπουλου, κατασκευάσθηκε ξύλινο γεφύρι, που πέρναγε απέναντι στο ξενοδοχείο ʺΧελμόςʺ.

Δύο γεφύρια, ακόμη παραπάνω, του “Χαμακιώτη” και του “Σαρανταβγά”, ήταν λιθόκτιστα με πελεκητή πέτρα σε καμπυλωτή μορφή, που θύμιζαν δεξιοτεχνία ταλαντούχων Ηπειρωτών κτιστάδων.

Ακριβώς αντίθετα και πολύ πιο κάτω, στη συμβολή (περίπου) των οδών ʺΚαλλιμάνηʺ και ʺΖαῒμηʺ (κοντά στην οικία ʺΚανακάρηʺ), υπήρχε ένα γεφύρι μεταλλικής κατασκευής (Ντέξιον), με ξύλινα ʺπατήματαʺ.

Τελευταίο, (που δε θυμάμαι, αλλά επειδή το είδα σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία το αναφέρω), πρέπει να υπήρχε τοξωτό πέτρινο γεφύρι, κάπου εκεί κοντά, που σήμερα βρίσκεται το Δημοτικό Σχολείο, στη συμβολή (περίπου) των οδών ʺΚαλλιμάνηʺ και ʺΜ. Σπηλαίουʺ.

Υπέροχα απλά μνημεία, που χάθηκαν από άφατη επιπολαιότητα.

«Ειλικρινά, πολύ συχνά με καταλαμβάνει μια μελαγχολία όταν επισκέπτομαι πόλεις και χωριά της πατρίδας μας, που τις διασχίζουν ρέοντα γάργαρα νερά μέσα σε καλόκτιστες πέτρινες κοίτες... κάτι, που θα μπορούσε να γίνει και στην δική μας περίπτωση, αν βέβαια δεν μας είχε πιάσει η μεταπολεμική μανία του ισοπεδωτικού νεοτερισμού» (Ηλίας Ρεκουνιώτης).

Θυμάμαι την Πατρίδα μου!.. Θυμάμαι Τα ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ ΜΟΥ!..

Θλίβομαι κι Αναπολώ!.. Πονάω και Νοσταλγώ!..

Μόνη μου παρηγόρια η σκέψη της ανάμνησης κι η παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία!!!

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

Υ.Σ. Ένα μεγάλο Ευχαριστώ στον κ. Ηλία Ρεκουνιώτη για την ιδέα και τις περιγραφικές του πληροφορίες... Χωρίς τη συμβολή του οποίου δε θα είχε γραφτεί αυτό το κείμενο. Και πάλι το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ της καρδιάς μου!..

Επίσης, να ευχαριστήσω ολόθερμα τον κ. Θεόδωρο Χαλμούκη γιατί, στη ʺστιγμή της παρέαςʺ, μου έδωσε συμπληρωματικές πληροφορίες.

(Πρώτη δημοσίευση ʺΚΑΛΑΒΡΥΤΙΝΗ ΗΧΩʺ, αριθ. φύλλου 44, σελ. 16)

Φωτογραφίες.

Η παραπάνω φωτογραφία είναι από το Βιβλίο : «ΚΑΛΑΒΡΥΤΑ μια πόλη στην ιστορία και τη λογοτεχνία», της ʺΈνωσης Καλαβρυτινών Αθήναςʺ, επιμέλεια ύλης : Ανδρέας Παπαγεωργίου, εκδ. ʺΠαρασκήνιοʺ, σελ. 20.

Γεφύρι Πάσχου 1950. Νεαρές Καλαβρυτινοπούλες

Γεφύρι Πάσχου. Σκαλιά 1950. Μαθήτρια Γυμνασίου.

Το Λαγκάδι 1952. Οι τρεις αδελφοί Κατσικανταή

Προσθήκη νέου σχολίου

Το περιεχόμενο αυτού του πεδίου παραμένει ιδιωτικό και δε θα εμφανίζεται δημόσια.
  • Επιτρεπόμενες ετικέτες HTML: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd> <h2 id> <h3 id> <h4 id> <h5 id> <h6 id>
  • Αυτόματες αλλαγές γραμμών και παραγράφων.
  • Οι διευθύνσεις ιστοσελίδων και οι διευθύνσεις email μετετρέπονται σε συνδέσμους αυτόματα.
CAPTCHA
8 + 0 =
Solve this simple math problem and enter the result. E.g. for 1+3, enter 4.