Αύριο στο νεκροταφείο του Αμαρουσίου , φίλοι συνάδελφοι και συμπατριώτες θα πούμε το τελευταίο αντίο στον εκλεκτό τον εκλεκτών της γενιάς μου , στον γεωπόνο από την Κάτω Βλασία, τον Κ. Γιαννοπολίτη, που έφυγε απροσδόκητα μετά από μια ταχεία επιδείνωση κάποιου προβλήματος υγείας που πρόσφατα παρουσίασε .

Ο αποθανών υπήρξε ένα από τα πολύ δυνατά μυαλά, που βγάζει ο τόπος μας , έκανε πολύ καλές σπουδές, με εξειδίκευση στον χώρο της ζιζανιολογίας και της χημικής αντιμετώπισης των ζιζανίων , είχε μια λαμπρή επιστημονική καριέρα και , όντας πάντα ακούραστος και δημιουργικός , ίδρυσε και διεύθυνε , μέχρι τον θάνατό του , τα εγκυρότερα και πληρέστερα γεωπονικά περιοδικά , τα Ελληνική Γεωργία και Ελληνική Κτηνοτροφία, όπως και το επιστημονικό / ενημερωτικό site Agrotypos. gr .

Τα βιογραφικά/επαγγελματικά χαρακτηριστικά του μακαρίτη Κώστα ήταν σπουδαία , αλλά πιο σημαντικά ήταν ο άψογος χαρακτήρας του , η στάση ζωής του, η φιλικότητα της καθημερινής του έκφρασης και εκείνος ο υπερήφανος και αξιοπρεπής τρόπος που αντιμετώπιζε όλες τις κακοτοπιές, και γιατί όχι , και το ρίξιμο που αντιμετωπίζουν, αρκετές φορές , οι λαμπροί και ασυμβίβαστοι επιστήμονες μέσα στους πανεπιστημιακούς και ερευνητικούς χώρους .

Δεν είμαστε συμφοιτητές , ήταν μια χρονιά μπροστά από εμένα στην ΑΓΣΑ , μιας και ήταν ένα χρόνο ηλικιακά μεγαλύτερός μου . Είχα όμως την καλή τύχη να κάνουμε μαζί , στην Πάτρα , την υποχρεωτική τετράμηνη πρακτική μας άσκηση , που προηγείται της πτυχιακής διατριβής . Ο μακαρίτης ( δυσκολεύομαι να χρησιμοποιήσω έναν τέτοιο τίτλο για τον Κώστα , αλλά τι να κάνουμε , αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα ) έκανε άσκηση στον Φυτοπαθολογικό Σταθμό και εγώ , ακριβώς δίπλα , στην Γεωργική Σχολή . Η καθημερινή μας συνύπαρξη, στον ίδιο χώρο, ήταν κάτι το πολλαπλώς ωφέλιμο και για τους δύο μας και σφυρηλάτησε την φιλία μας αλλά και την υπευθυνότητά μας πάνω στα πράγματα.

Ποιο κάτω , επισυνάπτω ένα συντομότατο βιογραφικό του σημείωμα, που έχει γράψει ο ίδιος , και λόγω της άμετρης σεμνότητάς του , για τους γνωρίζοντες, δεν γράφει σχεδόν τίποτα από την ποιοτικά άψογη και ποσοτικά υπερεπαρκή προσφορά και συμβολή του στην επιστημονική έρευνα και την αγροτική ενημέρωση. Το χώμα της Αττικής γης ας είναι ελαφρό επάνω σου Κώστα . Η γλυκιά σου οικογένεια ας εύρει εξ ύψους παρηγορία . Μακάρι ο Νίκος ο γιός του , η πονεμένη σύζυγός σου και τα άλλα μέλη της οικογενείας του , να βρουν το κουράγιο να συνεχίσουν με τις εκδοτικές δραστηριότητες με τις οποίες και οι ίδιοι έχουν ήδη εμπλακεί και πολλαπλώς έχουν συμβάλει στην επιτυχία τους .

Κώστα , οι φίλοι σου και συνάδελφοί σου δεν δικαιούμαστε να σε ξεχάσουμε ποτέ και ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ

Δ. Ι. Χριστοδούλου