Απάντηση στην ανοιχτή επιστολή, του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Καλαβρύτων κ. Θεόδωρου Νασιώτη, προς τους προέδρους των Τοπικών Κοινοτήτων του Δήμου Καλαβρύτων που είχε τον τίτλο: "Πάρτε τις τύχες του χωριού σας στα χέρια σας", (διαβάστε εδώ), έστειλε ο Προεδρος της τοπικής κοινότητα Πριολίθου κ. Χρήστος Μπουρδής. Ολόκληρη η επιστολή του κ. Μπουρδή έχει ως εξής:

Οι ηγέτες ενώνουν δεν διχάζουν

Απάντηση στην Επιστολή του κ. Θ. Νασιώτη προς τους Προέδρους των Τοπικών Κοινοτήτων του Δήμου Καλαβρύτων

Ως πρόεδρος του Δημοτικού Διαμερίσματος Πριολίθου διαβάζοντας την Επιστολή του κ. Θ. Νασιώτη, Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου Καλαβρύτων, που δημοσίευσε απευθυνόμενος στους Προέδρους των χωριών του Δήμου μας, θα ήθελα να εκφράσω την αντίθεση μου προς την προτροπή του. Προσωπικά δεν ενοχλούμαι από το γεγονός ότι οι συγχωριανοί μου επιθυμούν να φύγουν από την Αθήνα, όπου διέμεναν τους τελευταίους 2 – 3 μήνες για να περάσουν το χειμώνα, και να επιστρέψουν στο χωριό τους, όπως κάθε άνοιξη κάνουν.

Καθώς έχουν ήδη ληφθεί όλα τα απαραίτητα υγειονομικά μέτρα από την πλευρά της δημοτικής αρχής Καλαβρύτων υπό την καθοδήγηση του κ. Νασιώτη και έχει υπάρξει η απαραίτητη μέριμνα για την πρόληψη του ιού, η δική μας ευθύνη έγκειται στη λήψη ατομικών μέτρων υγιεινής και στη διαφύλαξη πνεύματος ενότητας στην προϊούσα απειλή. Έτσι, λοιπόν, δεν μπορώ να πυροδοτήσω τη ρατσιστική συμπεριφορά προς όσους περνούν τους χειμερινούς μήνες στην Αθήνα και έρχονται στα χωριά τους κάθε άνοιξη, όταν ανοίγει ο καιρός. Θεωρώ απαράδεκτο το να αναζητούν οι Πρόεδροι με το «δίκανο» όσους πέρασαν το τελευταίο διάστημα στην Αθήνα για να μη διασπείρουν τον ιό. Άλλωστε, αυτοί που έρχονται στα χωριά είναι οι δικοί μας άνθρωποι, τα αδέρφια μας και τα παιδιά μας, που ίσως στην Αθήνα διαμένουν με άλλους συγγενείς τους, άνθρωποι ανήκοντες στις ευπαθείς ομάδες και άρα ευάλωτοι στον ιό που ερχόμενοι στο μόνιμο τόπο κατοικίας τους, συνεχίζουν να θέτουν τον εαυτό τους σε καραντίνα –όπως και στην Αθήνα- έχοντας όμως μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Φυσικά, η άφιξη του κάθε ανθρώπου στο σπίτι του στο χωριό δεν αποτελεί έναρξη διακοπών, αλλά συνέχιση της κατ΄ οίκον παραμονής σε ακόμη αυστηρότερο πλαίσιο, με τη διαφορά ότι, αντί για ένα ανήλιαγο αθηναϊκό διαμέρισμα, βρίσκεται σε περιορισμό στο σπίτι του ή «στα βουνά και στα λαγκάδια που ευτυχώς αφθονούν». Εξάλλου, οι επισκέψεις σε σπίτια συγγενών είναι αποφευκτέες και για τον μόνιμο και αμίαντο -πιθανότατα- καλαβρυτινό πληθυσμό.

Άλλωστε, είναι οξύμωρο να πληρώνουμε λεωφορεία κατά την περίοδο διενέργειας των εκλογών για να έρθουν οι αποκαλούμενοι «Αθηναίοι» να ψηφίσουν και τώρα να τους αντιμετωπίζουμε ως μιάσματα, να προκαλούμε την περιθωριοποίησή τους και να τους στοχοποιούμε.

Ως πρόεδρος, λοιπόν, δεν έχω χρέος να αλλάζω λάμπες – γιατί μέχρι τώρα μόνο λάμπες αλλάζουμε, καθώς κονδύλια για «τσιμέντα» δεν έχουν δοθεί - αλλά πρωτίστως να διατηρήσω την ενότητα των συγχωριανών μου και μάλιστα προτρέποντάς τους να μη μετακινηθούν προς τα αστικά κέντρα και κρατώντας τους στο σπίτι τους, χωρίς συνωστισμούς και συναθροίσεις. Άλλωστε, όσοι έρχονται από την Αθήνα εμφανώς θορυβημένοι συχνά προσέχουν πολύ περισσότερο από τον αυστηρά μόνιμο πληθυσμό, που ίσως αγνοεί τον κίνδυνο. Οι ηγέτες, λοιπόν, όπως αποκληθήκαμε, σε κρίσιμες εθνικές στιγμές πρέπει να διατηρούν πνεύμα αλληλεγγύης, αποδοχής και ενότητας κι όχι να χωρίζουν μέτωπα και να υποδαυλίζουν ρατσιστικές συμπεριφορές. Καθώς λοιπόν μετά από αυτή την κρίση θα βγούμε έτσι κι αλλιώς αλλαγμένοι σαν άνθρωποι, ας φροντίσουμε αυτό που θα μείνει αλώβητο να είναι η ομοψυχία, η ενότητα και η αποφυγή διακρίσεων και δημιουργίας στρατοπέδων.

Ο Πρόεδρος Πριολίθου,

Μπουρδής Χρήστος