Η Ημέρα της Γυναίκας θεσμοθετήθηκε για να αναδείξει το ρόλο των γυναικών στην διαμόρφωση της ιστορίας και για να θυμίζει πως ασχέτως των όσων βημάτων έχουν ήδη γίνει στην (αυτονόητη) κατεύθυνση της ισότητας των δύο φύλων, είναι ακόμη πολλά- πολλά που πρέπει να ακολουθήσουν. Τι και αν ξεκίνησε από την προσπάθεια των γυναικών να διεκδικήσουν την ενεργή συμμετοχή τους στην κοινωνία και να αντιμετωπίζονται ισότιμα με τους άντρες; 

Σήμερα ο μόνος ίσως λόγος για να ”εορτάζεται” η ημέρα της γυναίκας είναι η ανάγκη να εξαλειφθούν φαινόμενα φυλετικού ρατσισμού και κακοποίησης- εξαιρετικά συνηθισμένα σε χώρες του τρίτου κόσμου.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως το γυναικείο κίνημα έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστοφάνης τοποθετούσε τη Λυσιστράτη ”μπροστάρη” σε ένα είδος φυλετικού πολέμου εναντίον των ανδρών αποσκοπώντας στην παύση του πολέμου. 

Μερικούς αιώνες αργότερα, είναι οι Παριζιάνες αυτές που, κατά τη γαλλική επανάσταση, ορμούν στους δρόμους και διακηρύττουν την ελευθερία, την ισότητα και την αδελφότητα, απαιτώντας μάλιστα για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.

Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπαθείας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.

Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων.

Από τη Σαπφώ(630-570π.χ.) την Ελληνίδα λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο, και την Κλεοπάτρα (69-30 πχ) την ικανή και δαιμόνια μονάρχη, την τελευταία βασίλισσα της ελληνιστικής Αρχαίας Αιγύπτου ως την Μαρί Κιουρί (1867-1934 ) την πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Την πρώτη γυναίκα που βραβεύτηκε με βραβείο Νόμπελ. Την πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο σε δύο διαφορετικές κατηγορίες. Κέρδισε το Νόμπελ Φυσικής (1903) για την έρευνά της στη ραδιενέργεια. Το δεύτερο Νόμπελ ήταν Χημείας (1911). Λίγα χρόνια αργότερα, συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία των πρώτων μηχανημάτων με ακτίνες Χ. Όντας η πιο φημισμένη γυναίκα επιστήμων της εποχής της, ήταν γνωστή επίσης και ως Μαντάμ Κιουρί.

Από τη Ιωάννα της Λωραίνης (1412-1431) την Γαλλίδα ηρωίδα επικεφαλής των Γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στη Γαλλία, ως την Αικατερίνη Β' ή Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας (1729-1796) την γερμανικής καταγωγής Αυτοκράτειρα, η πολιτική της οποίας συνδέθηκε με την αναγέννηση του ελληνικού βίου, λόγω της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. 

Από την  Σιμόν ντε Μποβουάρ (1908-1986) την Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και φεμινίστρια, και την Κοκό Σανέλ (1883-1971) μία από τις πιο πρωτοπόρες και επιτυχημένες σχεδιάστριες μόδας του 20ου αιώνα ως την μοναχή Μητέρα Τερέζα με το μεγάλο φιλανθρωπικό της έργο , την Ιντίρα Γκάντι (1917-1984) την πρώτη και μόνη μέχρι σήμερα γυναίκα πρωθυπουργός της Ινδίας , την Βαλεντίνα Βλαντίμιροβνα Τερεσκόβα(1937-) την πρώτη γυναίκα που ταξίδεψε στο διάστημα, τον Ιούνιο του 1963, την Εβίτα Περόν, την Πριγκήπισσα Νταϊάνα, την Μέριλιν Μονρόε και τόσες άλλες γυναίκες που γράφτηκαν με λαμπρά γράμματα στις σελίδες της ιστορίας.

Αλλά ας μη σταθούμε μόνο στις συγκεκριμένες γυναίκες, ας δούμε και την καθημερινή γυναίκα σύμβολο. Ας στρέψουμε την προσοχή μας στην ταλαιπωρημένη εργάτρια, την ηλιοκαμένη αγρότισσα, την ακούραστη μάνα. Τη Σπαρτιάτισσα που λέει στον γιό της «Ή ταν ή επί τας», τη γυναίκα που ασκεί την βιοπάλη και που δεν σταματά να αγωνίζεται ακόμα κι όταν δεν ακούει κανένα «ευχαριστώ», τη γυναίκα που ξέρει πώς να χαϊδεύει ακόμα κι όταν έχει λερωμένα από τον κάματο χέρια, τη γυναίκα που μπορεί να αδράξει την μοίρα της και να την στίψει σαν το λεμόνι για να μοιράσει τους χυμούς της ζωής παντού γύρω της, τη γυναίκα που δεν θα λυγίσει σε καμιά κρίση και που η αγκαλιά της δεν θα έχει ποτέ ούτε αρχή, ούτε τέλος. 

Στις μέρες μας, σε πολλές χώρες η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου είναι ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.

Η 8η  Μαρτίου είναι μια μέρα κινητοποιήσεων σε όλο τον κόσμο για την υποστήριξη της ισότητας, και την αξιολόγηση της θέσης των γυναικών στην κοινωνία.

Ας μην το ξεχνάμε!

Χρόνια πολλά!!

Κουτσιουρή Γεωργία