Γράφει ο Θεόδωρος Παπαδόπουλος

Η επαρχία Καλαβρύτων, είναι γεμάτη από ιστορικά γεγονότα και πάλλεται από τις μνήμες στις συχνές επετειακές εκδηλώσεις τιμώντας τους ήρωες της. Εκδηλώσεις θεσμοθετημένες από την Ελληνική πολιτεία που βασίζονται σε ακλόνητα ιστορικά στοιχεία. Κάθε παρέμβαση υπό τύπο αφαίρεσης ή πρόσθεσης εκδηλώσεων ή δρώμενων μέσα στις υπάρχουσες εκδηλώσεις, θα πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή και με την πλήρη εποπτεία σταθερών και διαχρονικών θεσμών οι οποίοι θα έχουν την ευθύνη γι αυτές τις παρεμβάσεις. Σταθεροί και καθολικά αποδεκτοί θεσμοί όπως η Μητρόπολη, ο Δήμος, τα μοναστήρια μας, πρέπει να είναι παρόντες και να παίζουν κυρίαρχο ρόλο, προτείνοντας ή δημιουργώντας, κάθε νέα προσέγγιση που θεωρείται αναγκαία για την πιο ολοκληρωμένη παρουσίαση των ιστορικών στιγμών της περιοχής μας.

Δευτερεύουσες μορφές κοινωνικών σχημάτων, Ν.Π.Ι.Δ (Ενώσεις - Σύλλογοι), την καλή πρόθεση των οποίων δύσκολα μπορεί κάποιος να αμφισβητήσει αλλά που σήμερα είναι, αύριο πιθανόν δεν είναι, καλό είναι να ασκούν, αν επιθυμούν, επικουρικό ρόλο, ώστε να μην φορτώνονται την κύρια ευθύνη του χειρισμού της μεγαλοπρεπούς ιστορίας μας.

Προσθαφαιρέσεις, αναβιώσεις, χωρίς τον απαραίτητο έλεγχο από δημοκρατικά εκλεγμένους αιρετούς των βασικών θεσμών της πατρίδας μας, (τοπική αυτοδιοίκηση, βουλή) χωρίς την ουσιαστική και όχι τυπική παρουσία εκείνων που συντήρησαν επί πολλά χρόνια πρωτότυπα αρχεία, ή που υπέστησαν τις πληγές, μάλλον είναι επιπόλαιο να συμβαίνουν.

Τιμώ κάθε σπιθαμή των όμορφων χωριών μας, τους κατοίκους και τις παραδόσεις, αλλά βρίσκομαι μακριά από το να συμβιβαστώ με τα προσωπικά οράματα του καθενός, ....''που άλλος είδε μπροστά απ΄το φως του δύοντος ήλιου τα ράσα ενός ιεράρχη ή .....άκουσε τον καλπασμό του αλόγου του Μ. Αλεξάνδρου στο διάσελο του χωριού του'', και αυτά επιθυμεί να τα εντάξει στην τοπική ιστορία. Τέτοιοι πλεονασμοί και υπερβολές ''σπρώχνουν'' προς την πλευρά της γραφικότητας και δίνουν άφθονο χώρο σε όποιον θέλει να πριονίσει την πραγματική ιστορία ενός λαού. Αποδεχόμαστε και στηρίζουμε με ευλάβεια την θεσμοθετημένη από την Ελληνική Πολιτεία Ιστορία, η οποία έχει προκύψει από μακρόχρονες μελέτες αναγνωρισμένων ιδρυμάτων και πιστοποιημένων επιστημόνων.

 Η ιστορία μας διψάει για αγνούς προσκυνητές και αγνοεί τις ευκαιριακές προσεγγίσεις !!!

Τέλος η απουσία, ακόμα και από μικροαλλαγές ή η διακριτική παρουσία των ανθρώπων που ''πιλοτάρουν'' την κοινωνία,  δεν αποτελεί μόνο βολικό συμβιβασμό αλλά και ''χαριστική'' υπεκφυγή.

Γνωρίζω, ότι για μια ακόμα φορά το να γράφω ανοιχτά την θέση μου χωρίς να υπολογίζω καθωσπρεπισμούς, θα προκαλέσει την απολύτως προβλέψιμη αντίδραση από κάποιον ή κάποιους, (ευτυχώς ελάχιστους) ''εκπροσώπους'', αυτών των συλλόγων. Θα κατηγορηθούμε ως εθνομηδενιστές, ανιστόρητοι, εχθροί της πατρίδας, βασανιστές της ιστορίας και άλλα τινά. Δυστυχώς πρόκειται για μια μέθοδο που θυμίζει (δεν λέμε ότι είναι ) καθοδηγητή του πιο ακραίου λαϊκισμού που σκοπό έχει να στείλει αλλότρια μηνύματα στον απλό και ανυποψίαστο αναγνώστη.

 Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε με αφορμή τις εκδηλώσεις για την επέτειο της μάχης του Μ. Σπηλαίου που έγινε τον  Ιούνιο του 1827

Παπαδόπουλος Θεόδωρος