Όταν ο γλυκύς Ιησούς ανέβαινε το στενό, ανηφορικό μονοπάτι του Γολγοθά, φορτωμένος το σταυρό του, κόσμος πολύς παρακολουθούσε το μαρτύριό του, άλλοι με συμπόνια, θλίψη και πόνο κι άλλοι με χαιρεκακία, υστεροβουλία, μίσος και πάθος.

Κι οι πρώτοι ήσαν εκείνοι, που πίστευαν στον εξαγνισμό και στην εξιλέωση, στη Νίκη και στην Ανάσταση.

Ενώ οι δεύτεροι, παθιασμένοι από έναν αλόγιστο και θανάσιμο φθόνο, μέσα από την προδοσία κατάφεραν να τον οδηγήσουν στο πάθος και στη σταύρωση, νομίζοντας έτσι, πως θα διατηρούσαν τα προνόμιά τους, τα προσόντα τους, τ’ αποκλειστικά δικαιώματά τους, τη δεσποτική τους εξουσία.

…Σήμερα, που ο Ιησούς τόσο συχνά βασανίζεται και σταυρώνεται στο καλύβι του φτωχού, στο βήμα του δύστυχου, στη φυλακή του άδικου, στο προσκεφάλι τ’ αδύνατου άρρωστου, στο σεργιάνι του ορφανού παιδιού, στο κρεβάτι τού, για μια ζωή, πονεμένου…ο ευδαιμονισμός κι ο «ωχαδερφισμός», η καλοπέραση κι η εφήμερη τέρψη, μας έχουν κατακλύσει. Κλείνουμε με αδιαφορία τα μάτια, προσπαθώντας να γίνουμε, οι περισσότεροι, χαιρέκακοι κι υστερόβουλοι, σύγχρονοι «Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές», διπρόσωποι, καλπουζάνοι, κρυβόμενοι πίσω από μια θέση, ένα θώκο, μια αρχή.

Η εκμετάλλευση κι η καπηλεία, έχουν γίνει σύγχρονος καθημερινός τρόπος ζωής, που τόν βλέπεις και τό συναντάς σ’ όλα τα επίπεδα της κοινωνίας μας.

Γι’ αυτό πολύ περισσότερο τις μεγαλοβδομαδιάτικες μέρες που διαβαίνουμε την ιστορική σημαδιακή εκείνη συγκυρία, τα λόγια του Ναζωραίου ακούγονται επίκαιρα κι εμφαντικά :

«Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, ότι καθαρίζετε το έξωθεν του ποτηρίου και της παροψίδος, έσωθεν δε γέμουσιν εξ αρπαγής κι αδικίας» (Αλίμονό σας Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, γιατί καθαρίζετε την εξωτερική επιφάνια του ποτηριού και της πιατέλας, μέσα δε είναι αυτά γεμάτα από τροφές που προέρχονται από αρπαγή κι αδικία).

Όμως οι κρυφοί μαθητές του Χριστού κι όλο εκείνο το πλήθος, που με δάκρυα συμπόνιας, παρακολουθούσε το μαρτύριό του, ενδόμυχα, διαισθητικά πίστευε στην επερχόμενη Ανάσταση.

…Σήμερα, πολύ περισσότερο, στο πρόσωπο του ξωμάχου και του βιοπαλαιστή, του ορφανού και του αδικημένου, τ’ άρρωστου και του πονεμένου…μια τέτοια εικόνα αντικατοπτρίζεται.

Για όλους έρχεται η Ανάσταση !!!

Για όλους να είναι η ΠΟΘΗΤΗ !!!