Γράφει ο Γεώργιος Β. Γκλαβάς.

Στη  λεβεντογένα περιοχή των Καλαβρύτων,  οι άνθρωποι ανέκαθεν, εκδήλωναν  τα συναισθήματά τους, τους  πόθους και τους καημούς τους, με τα τραγούδια και το χορό.  Οι Καλαβρυτινοί,  όταν τους έπιανε το παράπονο και ξεχείλιζε  το φαρμάκι του πόνου, από τις δυσκολίες, τα βάσανα  και τις συμφορές της πολυκύμαντης  ζωής τους, δεν είχαν άλλο τρόπο για  να ξεγελάσουν  τις στενοχώριες  και τις πίκρες τους, παρά μόνο το βάλσαμο του τραγουδιού που  το συνόδευαν με τα φυσικότερα και εκφραστικότερα  μουσικά όργανα τα οποία  διέθεταν.

Ανάμεσα στα παλαιότερα παραδοσιακά  όργανα συγκαταλέγονταν το ταβούλι ή νταούλι και οι πίπιζες (καραμούζες) που, με το βροντερό και στριγκλιάρικο ήχο τους,  σε αναστάτωναν και σ’ έκαναν  να χορέψεις και ας μην ήξερες χορό ! Ανάμεσα  στους  πλέον φημισμένους  αυθεντικούς εκτελεστές τους ήταν και η θρυλική τριάδα ″Μπακόπουλου″ η οποία  άφησε εποχή  στη δημοτική μας παράδοση.

Την αχώριστη τριάδα συγκροτούσαν ο επιδέξιος ταβουλιάρης  Θεόδωρος Μπακόπουλος, από το χωριό  Κρινόφυτα, με τους αυτοδίδακτους και μερακλήδες  καραμουζοπαίχτες  Μήτσο Ανδριόπουλο, από το Σκεπαστό και  Αργύρη Λαμπίρη, από τον Κλείτορα, οι οποίοι, με την αδιάλειπτη παρουσία τους, επί πενήντα και πλέον  χρόνια, στα  τοπικά ανεπανάληπτα  πανηγύρια, στους  γάμους και στις  άλλες αυθόρμητες εκδηλώσεις των υπέροχων χωριών μας, σκόρπιζαν τη χαρά, το γέλιο και το ξεφάντωμα, που δεν πρόκειται να ζήσει ποτέ ξανά ο τόπος μας !!! Γι’ αυτό αξίζει να τους θυμόμαστε και να τους  τιμούμε !

 Γεώργιος .Β.Γκλαβάς