Σεβασμιότατε,

Κύριε Δήμαρχε,

Κυρία Έρικα Σπυροπούλου, Αγαπητή μας Έρικα,

Κυρίες και κύριοι συγγενείς του τιμώμενου,

Πρόεδρε του Συλλόγου Καλαβρυτινών Σικάγο, κύριε Δημήτρη Μητρόπουλε,

Επίτιμε Πρόεδρε του Συλλόγου Καλαβρυτινών Σικάγο, κύριε Γιάννη Μπίρμπα, και μέλη του Συλλόγου που ήρθατε από το εξωτερικό ειδικά για την εκδήλωση,

Κύριε Πρόεδρε, Μέλη του Δ.Σ., και μέλη του Συλλόγου Δρυμοτών Καλαβρύτων και συγχωριανοί του,

Κύριε επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης του Δήμου μας,

Κυρίες και κύριοι Πρόεδροι και εκπρόσωποι Καλαβρυτινών Συλλόγων και Φορέων,

Εκλεκτοί προσκεκλημένοι,

Κυρίες και κύριοι,

Είναι εξαιρετική για μένα ευκαιρία σήμερα στα αποκαλυπτήρια της προτομής του συμπατριώτη μας και ιδιαίτερα στενού φίλου μου, Θεόδωρου Σπυρόπουλου, να μπορώ, να μιλήσω για τον σπουδαίο αυτό άντρα, εκπροσωπώντας την Ένωση Καλαβρυτινών Αθήνας, στην οποία ήταν μέλος και στήριζε με πάθος τόσο ηθικά όσο και υλικά κάθε σημαντική δράση μας.

Με συγκινεί και με ενθουσιάζει ταυτόχρονα, η άριστη πράξη του Συλλόγου Καλαβρυτινών από το Σικάγο, καθώς και του Συλλόγου Δρυμοτών Καλαβρύτων, που αποφάσισαν, με τη συγκατάθεση των δικών του ανθρώπων, να εκφράσουν εμπράκτως την ευγνωμοσύνη τους , τιμώντας με αυτόν τον ξεχωριστό τρόπο έναν υπέροχο Έλληνα της ομογένειας, έναν ευπατρίδη  μεγάλο ευεργέτη και φανατικό στην κυριολεξία Καλαβρυτινό.

Σας συγχαίρω ειλικρινά για την πράγματι αξιόλογη πρωτοβουλία σας, που υλοποιήσατε με αγάπη, ευσυνειδησία και απόλυτη επιτυχία.

Η απώλεια της ζωής, λέει χαρακτηριστικά ο Θουκυδίδης στον «Επιτάφιο», εξωραΐζει τους ανθρώπους, γι αυτό και οι εκφωνούμενοι λόγοι σε τέτοιες μοναδικές στιγμές έχουν έντονο το στοιχείο της υπερβολής.

Σε κάποιες όμως σπάνιες περιπτώσεις, όπως είναι και η σημερινή, τα διατυπούμενα εγκώμια έρχονται να περιγράψουν ταπεινά αλήθειες, αποδίδοντας την πανθομολογούμενη εσωτερική του ανάγκη, που ως στάση ζωής και ακατάλυτη πίστη στην προσφορά, μετουσιωνόταν αδιάπτωτα σε φιλανθρωπία, αλληλεγγύη, εθελοντισμό και κοινωνική συμμετοχή.

Στο μυαλό μου, η υπερβατική και δυναμική μορφή του δεν είναι απλά και μόνο η εικόνα του επιτυχημένου επιχειρηματία αλλά του καλού οραματιστή, του ανθρωπιστή και του αφοσιωμένου αγωνιστή, που ενδιαφερόταν για τον πολιτισμό και τα εθνικά ιδεώδη του ελληνισμού και μαχόταν συνεχώς για το καλό και την πρόοδο του τόπου του, της ομογένειας και γενικότερα της πατρίδας του.

Τελικά ο Θόδωρος, όπως του άρεσε να τον αποκαλούμε οι φίλοι του, ήταν ένας πολύ απλός και πολύ ωραίος άνθρωπος, με ελληνική ψυχή, που εκπροσωπούσε με σθένος και Καλαβρυτινή λεβεντιά την Ελλάδα στον ευρύτερο χώρο της ομογένειας και έδινε τα πάντα για τη διάδοση της ελληνικής γλώσσας στις νεότερες γενιές και τη διατήρηση των παραδόσεων του λαού μας.

Έτσι έχει μείνει στη σκέψη μου και έτσι θα παραμείνει για πάντα.

Μας λένε στα σχολεία, αλλά το ίδιο λέει και η θρησκεία μας, ότι πρέπει να τείνουμε προς την τελείωση, να ενσωματωθούμε δηλαδή αρμονικά στο περιβάλλον, εξυπηρετώντας τη φυσική και ανθρώπινη δημιουργία, διότι έτσι υπηρετούμε καλύτερα τον εαυτό μας και κυρίως το κοινωνικό σύνολο. Ο άνθρωπος αυτός με το έργο του είχε πάρει αυτό το δρόμο, χαράσσοντας νέες κατευθύνσεις για το μέλλον του κόσμου, με την ίδρυση και λειτουργία του ομογενειακού Ιδρύματος «φύτεψε τις ρίζες σου στην Ελλάδα», του οποίου ήταν Πρόεδρος.

Μακάρι να ακολουθήσουν τα βήματά του και άλλοι πολλοί από εμάς.

Κλείνοντας: θέλω να συγχαρώ το δημιουργό της προτομής για την επιτυχημένη καλλιτεχνική αποτύπωση της προσωπικότητας, που σήμερα τιμούμε. Στο μνημείο αυτό απεικονίζεται το οφειλόμενο χρέος, ως κατάθεση ψυχής, ο σεβασμός, η βαθιά εκτίμηση και η ευγνωμοσύνη, σε μια εξέχουσα προσωπικότητα που είχε πάντοτε σημείο αναφοράς τα Καλάβρυτα και κυρίως την ιδιαίτερη πατρίδα του, το Δρυμό.

Στη σύζυγό του Έρρικα, επίτροπο του Συμβουλίου Τέχνης του Ιλινόις και στη διακεκριμένη πολιτικό στην ίδια πολιτεία, κόρη του Μαριάννα, εύχομαι να είναι πάντοτε καλά και να νιώθουν υπερήφανες για το ανεκτίμητο έργο του αγαπημένου τους προσώπου. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη από τέτοια πρόσωπα «αξίες», που αποτελούν πρότυπα συμπεριφοράς και θυσίασαν πολλά προσφέροντας στο κοινωνικό σύνολο.

 Αυτή η πλατεία του χωριού, στο οποίο γεννήθηκε και ποτέ του δε ξέχασε, όσες δόξες, πλούτη και μεγαλεία κι αν γνώρισε, εδώ στο αγαπημένο του χωριό το Δρυμό, που πάντα επέστρεφε γεμάτος χαρά και νοσταλγία, θα έχει πλέον μόνιμο φωτοδότη την προτομή του, που θα εκπέμπει το φως της ελπίδας στο βαρύ συννεφιασμένο ορίζοντα των δύσκολων καιρών μας.