Είχα την τύχη σήμερα το πρωί να απολαύσω έναν καφέ στα Καλάβρυτα με έναν αξιόλογο και ευθύ άνθρωπο, τον Ανδρέα Κατσικόπουλο από το Σκεπαστό Καλαβρύτων.Σε επόμενο άρθρο μας θα ασχοληθούμε εκτενέστερα με τον μουσικό και συγγραφέα και θα παρουσιάσουμε την δράση του σε αυτούς τους τομείς. Μέχρι τότε θα βρώ χρόνο να διαβάσω το βιβλίο του ''ΔΕΣΜΩΤΕΣ ΤΩΝ ΕΙΔΩΛΩΝ'' που μου χάρισε και τον ευχαριστώ για αυτό. Για την ώρα δημοσιεύουμε τις θέσεις του και τις ευχαριστίες του για την μουσική εκδήλωση που πραγματοποίησε στην Αγία Άννα στο Σκεπαστό την 19/82016. Για το σχετικό άρθρο του KALAVRYTANET πατήστε εδώ

Παπαδόπουλος θεόδωρος

''Αυγουστιάτικο φεγγάρι, λαμπερό, παρά κάτι ολόγιομο ‒η πιο δυνατή ξελογιάστρα της βραδιάς!

Δεκαεννιά του μήνα, “Πανσέληνος και μία μέρα” ‒η πρώτη της χάσης του‒ που, μαζί με άλλους τριακόσιους και πλέον, στον μαγευτικό, σαν από παραμύθι βγαλμένο, περίβολο της Εκκλησίας της Αγίας Άννας στο Σκεπαστό, τα χάσαμε τα προβλήματά μας όλα. Για δυόμισι περίπου ώρες τα ξεχάσαμε και χαθήκαμε μέσα από ήχους, φώτα και ρυθμούς, που μόνο η μουσική ανοίγει και προτρέπει την ψυχή να τη μιμηθεί∙ να την ακολουθήσει!

Δυο φωνές, ένα πιάνο και η απροβάριστη χορωδία των τριακοσίων, σε ένα γλυκό μελωδικό συναπάντημα –οι ταραξίες της γαλήνιας ηρεμίας του τοπίου!

Είμαι ο Αντρέας Κατσικόπουλος, ο… “αρχηταραξίας”, και θέλω να πω ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» σε όλους όσοι άκουσαν ή είδαν τούτο το κάλεσμα και, παρά τις όχι ευχάριστες καιρικές συνθήκες, πρόθυμα ανταποκρίθηκαν. Για δε τις… ηρωίδες και τους ήρωες που άντεξαν την υγρασία και το κρύο και έμειναν ως το τέλος, τούτο το «ευχαριστώ» δείχνει πολύ φτωχό.

Ευχαριστώ τον ηλεκτρονικό τύπο της περιοχής, Kalavrytanet και Kalavrytanews ‒για τον έντυπο δεν πρόλαβα∙ έγιναν όλα σε χρόνο dt‒, που πρόθυμα, κι ας μη γνώριζα κανέναν, δημοσίευσαν την πρόσκλησή μου.

Ειδικά το Kalavrytanet που αμέσως μόλις την έλαβε, καθώς και για το βιντεάκι φίλου θεατή που ανήρτησε την ώρα της παράστασης, στα πλαίσια του… “συμβαίνει τώρα”.

Ευχαριστώ τους πιο δικούς μου ανθρώπους που βοήθησαν, καθένας απ’ το δικό του μετερίζι, ώστε να στηθούν τα πάντα σχεδόν στην ώρα τους και να καλυφθεί έτσι η καθυστέρηση που η βροχή προξένησε.

Ευχαριστώ τους φίλους που η πένα τους έσταζε μέλι κατά το σχολιασμό του γεγονότος. Ιδιαίτερα κολακευτικά τα λόγια τους για μένα και την κόρη μου και δε βρίσκω δικά μου να τους ευχαριστήσω ανάλογα.

Ένα ακόμα μεγάλο ευχαριστώ στο συγχωριανό μας Νίκο Μιχαλόπουλο για τη θετικότατη, εξαρχής, στάση του και, στη συνέχεια, την πολύπλευρη βοήθειά του σε ό,τι κι αν του ζήτησα. Την ανοιχτή καρδιά τη διακρίνει κανείς από χιλιόμετρα!

Και πάλι, όλες και όλους σας ευχαριστώ θερμά.

Τώρα, όσο για τους μαϊντανούς που φυτρώνουν, ακόμα κι όταν δεν τους έχεις σπείρει, έχω να πω το εξής: Μου αρέσει και η μαγειρική, αν και μαγειρεύω σπάνια. Όταν όμως το επιχειρώ, τέτοιο μυρωδικό δε βάζω πουθενά.

Και τέλος, όσο για το… καυτό ερώτημα που, με λύπη μου, ίσως και απογοήτευση, είδα να απασχολεί κάμποσους, το «Γιατί στην Αγία Άννα;», δηλαδή, έδωσα απαντήσεις πολλές. Καταλήγω στην πιο αποστομωτική: «Γιατί εκεί το είχα τάμα»!