Σε βιομηχανία εισροής δημοτικού - κρατικού χρήματος έχει καταντήσει σε κάποια σημεία της χώρας ή άλλοτε αγνή παρουσία εθελοντών παραγόντων που προσέφεραν δωρεάν ή και με προσωπικό κόστος τις υπηρεσίες τους στα λασπωμένα γήπεδα κάθε μορφής ερασιτεχνικού αθλητισμού. Με συμβουλάτορες αετονύχηδες στο στήσιμο οργανώσεων από την μια και την επιθυμία γονέων και παιδιών για άθληση από την άλλη δημιουργούν επιχειρησούλες στις ανυποψίαστες τοπικές κοινωνίες. Εδώ το αναγκαίο ‘’ταλέντο’’ για να ξεγελάσεις τους διαχειριστές του δημοσίου χρήματος είναι η επαναλαμβανόμενη χρησιμοποίηση του ίδιου δικαιολογητικού που δεν είναι άλλο από τον αριθμό των παιδιών που, ως μονοπώλιο ή μη, έχεις καταφέρει να συγκεντρώσεις δίπλα σου. Έτσι, ο ίδιος αριθμός παιδιών χρησιμοποιείται ξανά και ξανά ως αιχμή του δόρατος για την διεκδίκηση χρηματικών ποσών από πολλές πηγές ταυτόχρονα. Μερικές από αυτές είναι: η γενική γραμματεία αθλητισμού, ποδοσφαιρικές ή άλλες ενώσεις σε επίπεδο νομών ,περιφέρειες, δήμοι ( οικονομική επιτροπή και δημοτικά συμβούλια ) αλλά και οποιαδήποτε υγιή ένωση εδρεύει στην περιοχή τους και φυσικά από ευγενικούς και ανιδιοτελής ιδιώτες. Όλοι αυτοί, άλλοι καλή τη πίστη και άλλοι για πολιτικούς λόγους, εκταμιεύουν χρήματα για τον σκοπό που μόνο φαινομενικά υπηρετούν τέτοιοι σύλλογοι και σωματεία. Οι κρατικοί ή δημοτικοί φορείς, οικονομικές επιτροπές αλλά και νομικά πρόσωπα δεν είναι ελεγκτικοί μηχανισμοί ώστε να ανιχνεύσουν το που και πως διατίθενται τα χρήματα που προσφέρουν. Συνήθως δεν απαιτούν κανενός είδους στοιχείο προϋπολογισμού, από τους αιτούντες ‘’βοήθεια’’, ώστε να προκύπτουν τα πραγματικά έξοδα, αλλά να παρουσιάζονται και τα πραγματικά έσοδα στα οποία συνεισφέρουν σε μεγάλο βαθμό και οι γονείς των μικρών αθλουμένων. Αυτό το ‘’κρυφτούλι’’ κρύβει την μπάλα σε μεγάλα αστικά κέντρα και αποτελεί πλεονέκτημα των ‘’τρωκτικών’’ Σε μικρές κοινωνίες όμως η πληροφόρηση και η διασταύρωση ώστε να υπάρχει καθαρή εικόνα των πραγματικών αναγκών αυτών των ‘’αθλητικών ΜΚΟ’’είναι εύκολη. Οι δημοτικοί - περιφερειακοί σύμβουλοι και τα Δ.Σ υγιών επιχειρήσεων πρέπει να μπαίνουν στον κόπο, είναι υποχρεωμένοι να αναζητούν έγκαιρα την σαφή εικόνα για το που και πόσο χρήμα διατίθεται απλά με ένα δικό τους ναι. Κάποια στιγμή αντί να επιχειρείται, στόμα στόμα ή με τραμπούκους, ο διασυρμός όποιου ξεσκεπάζει τα κακώς κείμενα, θα πρέπει να ισχύσει το ...κάθε κατεργάρης στον πάγκο του και μακριά από τον μπεζαχτά* !!! *Μπεζαχτάς : το ταμείο, το συρτάρι με τα λεφτά.