Η συγκίνηση που κορυφώθηκε στην Ακολουθία των Αγίων Παθών με τη Σταύρωση του Ιησού δίνει τη θέση της στο πένθος, την οδύνη και τη συντριβή για τον θάνατο του Θεανθρώπου.

 

 

Η λύπη του θανάτου, η χαρά της Ανάστασης, η προσδοκία και η ελπίδα της σωτηρίας, συναισθήματα διάχυτα μεταξύ των πιστών, στην κατανυκτική ατμόσφαιρα που κυριαρχεί κατά την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών, όλες αυτές τις ημέρες της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας.

Η συγκίνηση που κορυφώθηκε στην Ακολουθία των Αγίων Παθών με τη Σταύρωση του Ιησού δίνει τη θέση της στο πένθος, την οδύνη και τη συντριβή για τον θάνατο του Θεανθρώπου. 

Ο Υιός του ανθρώπου θα αποκαθηλωθεί από τον σταυρό. «Ο Δεσπότης πάντων καθοράται νεκρός, και εν μνήματι καινώ κατατίθεται, ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών».

Οι καμπάνες όλη την ημέρα χτυπούν πένθιμα και οι πιστοί συμμετέχουν ενεργά στο πένθος. Η λέξη «πένθιμη» βρίσκει τη δικαίωσή της στη Μεγάλη Παρασκευή. «Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σήν...». 

…Κόμπος στον λαιμό. Οι πιστοί το απόγευμα θα κατακλύσουν τις εκκλησίες σε όλη τη χώρα. Οι ψυχές συννεφιασμένες συντρίβονται από τα συγκλονιστικά λόγια και το μοιρολόι της μάνας. «Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;». Χαρμολύπη.