Πριν 12 χρόνια περίπου βρισκόμουν με μια ομάδα γιατρών στο χωριό Καχ στις κορυφές του Καυκάσου, στο Αζερμπαϊτζάν, στα πλαίσια ιατρικής ανθρωπιστικής αποστολής του Πανεπιστημίου Πατρών. Στο τέλος μια κουραστικής ημέρας δουλειάς, στο σχολείο του χωριού, οι φιλόξενοι Αζέροι μας παρέθεσαν δείπνο σε ένα σπίτι. Κύρια χαρακτηριστικά του τραπεζιού ήταν η κατανάλωση βότκας και οι προπόσεις. Ατέλειωτες προπόσεις και από τη μια και από την άλλη πλευρά. Πρώτος από τους Αζέρους σηκώθηκε ο πιο σεβάσμιος γέροντας του χωριού, γιατρός, που είχε ασκήσει την ιατρική επί Σοβιετικής Ένωσης από την Ανατολική Γερμανία έως τη Μογγολία και λέει (στα Ρώσικα που μας τα μετέφρασαν στα Αγγλικά) :

«Πίνω στη υγειά των συμπατριωτών του Μανόλη Γλέζου, του πρώτου παρτιζάνου της Ευρώπης».

Αυτός ο πολίτης του κόσμου «έφυγε σήμερα».

ΚΩΣΤΑΣ ΜΑΡΚΟΥ

Βουλευτής Αχαΐας