Γράφει ο Ερασιτέχνης ποιητής κ συγγραφέας Παν . Χ. Κυριακόπουλος

Αγαπητοί συμπατριώτες, φίλες κ φίλοι εν Χριστώ,

Επί τη ευκαιρία των Αγίων αυτών ημερών, εν όψει του 15Αύγουστου, θα ήθελα να αναφέρω δυο λόγια για τον εορτασμό αυτής της ημέρας, που είναι από τις μεγαλύτερες της χριστιανοσύνης κ της Ορθοδόξου Εκκλησίας!

Μια ημέρα που κρυβει κάτι το παράδοξο, αλλά και κατι το αντιφατικο! Εορτάζουμε ένα θάνατο, πανηγυρίζουμε μια απώλεια! Δοξολογούμε το Θεο για μια αναχώρηση από τα εγκόσμια. Και μάλιστα, την αναχώρηση ενός προσώπου αγαπητού, του πλέον αγαπητού αλλά και του πλέον αγνού της ανθρώπινης ιστορίας: του προσώπου της Υπεραγίας Θεοτόκου, της κατά σάρκα Μητέρας του Χριστού μας...

Τη μέρα αυτή η ανθρωπότητα ορφάνεψε και στερήθηκε την ορατή γέφυρα. Το μέγιστο πρότυπο της αρετής και της υπομονής αποχώρησε εκ του κόσμου τούτου. Πως εξηγείται αυτή η αντίφαση; Την απάντηση προσφέρει με θαυμαστή περιεκτικότητα, αλλα και γλυκύ πνεύμα παρηγοριάς, η εκκλησιαστική μας υμνωδία: "εν τη κοιμήσει τον κόσμο ού κατέλειπες θεοτόκε..." Ναι! Τα μάτια μας πλέον δεν την αντικρίζουν. Μόνους όμως δε μας άφησε... "μετέστης προς τη ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής..." Συχνότατα αναφερόμαστε στην κοίμηση της, σπανιότατα ομως, σε αυτό που ο ύμνος στη συνέχεια εξυμνεί . Τη μετάσταση της Παναγίας. Σε τι συνίσταται η μετάσταση. Αποτελεί αρχαιότατο στοιχείο της εκκλησιαστικής μας παράδοσης, πως, ναι μεν η Θεοτόκος υπέστη το φυσικό θάνατο, το σώμα της όμως, δεν υπέστη τη φθορά και την διάλυση του τάφου, αλλά ακολούθησε την Αγία της ψυχή και μετέστη άφθαρτο στους ουρανούς...!!

Έτσι καθίσταται η οδός, επί της οποίας μπορεί με βεβαιότητα και ασφάλεια να βαδίσει ο καθένας απο μας, προκειμένου να συναντήσει, ψυχή τε κ σώματι, την αιώνια πηγή της αγάπης και της φιλανθρωπίας... Αυτόν δηλαδή τον Ζωοδότη Δημιουργό!

Ας τολμήσουμε λοιπόν, να μετρήσουμε τους δικούς μας καιρούς της οδύνης κ της ταλαιπωρίας, με το μέτρο και τις αλήθειες που περιέχει η ΚΟΙΜΗΣΗ ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ! Εάν στο Πρόσωπο Της η αρετή και η αγιότητα καταφέρνουν να εξοβελίσουν την φθορά και τον θάνατο, στα δικά μας πρόσωπα, μέσα απο τις πράξεις και τις επιλογές μας, η φθορά και ο θάνατος επιστρέφουν στη ζωή μας, υποτάσσοντας την στη ματαιότητα και την απόγνωση.

Τα δεινά που υφιστάμεθα σήμερα, δεν ειναι μόνο αποτέλεσμα αρνητικών οικονομικών συγκυριών και έξωθεν επιβουλών, αλλά αποτελούν και συνέπεια, ΔΙΚΩΝ ΜΑΣ ΛΑΘΩΝ ΚΑΙ ΠΑΘΩΝ, που εμποδίζουν την προσωπική, αλλά και την κοινωνική μας μετάσταση...

ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ, απο μια πραγματικότητα κατάπτωσης και απαξίωσης των πάντων, προς μια κατεύθυνση ελπίδας κ δημιουργίας!

Καθίσταται λοιπόν η ΠΑΝΑΓΙΑ, κυριολεκτικά Μητέρα μας, ιδιότητα την οποία έχουν αποδώσει αναρίθμητα τα πονεμένα κ απελπισμένα παιδιά της. Και είναι η μητρική της Αγάπη που την κάνει να θέλει να μοιραστεί με όλους τους ανθρώπους, όλων των εποχών, τις δωρεές που αξιώθηκε...

Στο πρόσωπο της Παναγίας, η Ελπίδα παραμένει ζωντανή και ο δρόμος της περιμένει να τον περπατήσουμε.

Η δική μας σταθερότητα στις αιώνιες αξίες, η δική μας πνευματική ποιότητα, το δικό μας αγωνιστικό φρόνημα, θα αποδείξουν τη δύναμη της ενάρετης και δίκαιης ζωής, πιο ισχυρή απο τη δύναμη της σωματικής μας φθοράς, αλλά και από την αβεβαιότητα και τις δοκιμασίες των καιρών μας...!

Η Μάνα Παναγία ...εις βοήθεια όλων ημών !

Παν . Χ. Κυριακόπουλος