Πριν δεκαπέντε χρόνια περίπου κυκλοφορούσαν στα Καλάβρυτα νεαροί με περίεργη κώμωση,αμφιλεγόμενες ενδυματολογικές επιλογές,σκουλαρίκια σε διάφορα σημεία του προσώπου και γενικά ήταν ''είδος'' προς παρατήρηση.

Ήταν οι snowboarders,που αντιμετωπίστηκαν για μεγάλο διάστημα σαν τους τουρίστες με τα σακίδια στην δεκαετία του 80 και του 90.Θεωρήθηκε από μέρος των επαγγελματιών της πόλης σαν ένα είδος εσωτερικού τουρισμού που δεν αφήνει χρήματα και απλώς εκμεταλλεύεται τις δυνατότητες που τους παρέχει το χιονοδρομικό. Δεκαπέντε χρόνια μετά,σήμερα δηλαδή, πολλοί ή κάποιοι απ' αυτούς είναι πιθανό να επισκέπτονται τα Καλάβρυτα αλλά δεν αποτελούν μια ''ειδική'' περίπτωση αφού τα χρόνια έχουν περάσει, οι επιλογές της εμφάνισης τους επίσης. Τώρα πια εργάζονται,έχουν οικογένεια και ''αφήνουν ''χρήματα''

Όπως για κάθε επιχείρηση έτσι και για την ''τουριστική επιχείρηση Καλάβρυτα'' έχουν τεράστια σημασία οι ''πελάτες'' που επανέρχονται, ίσως περισσότερο από αυτούς που για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή με την πόλη.

Το καλό ή το κακό προηγούμενο που εισπράττει ο επισκέπτης εξαρτάται από τον καθένα μας,και η απαξίωση είναι το χειρότερο που μπορούμε να παρέχουμε στον άνθρωπο που με καλή διάθεση έρχεται σ' αυτό το μέρος με τις πολλές δυνατότητες. Μήπως είναι ώρα ο επαγγελματισμός να υπερισχύει της ''αρπαχτής''

Το Σαββατοκύριακο που πέρασε μας υπενθύμισε ότι ένας παρόμοιος κύκλος έχει αρχίσει. Ομορφες εικόνες από νεαρούς ποδηλάτες,ζωντανούς και παράτολμους,που τους συναντούσες παντού. Απολάμβαναν το βουνό και την πόλη,έδειχναν χαλαροί και σίγουρα έφυγαν έχοντας αποκομίσει μια εικόνα.

Δεν γνωρίζουμε ποια εικόνα είναι αυτή, αλλά είναι στο χέρι μας, την σκόνη των ποδηλάτων να την μετατρέψουμε σε χρυσόσκονη,με αλήθειά ,ευγένεια , συνέπεια και επαγγελματισμό χωρίς υποτέλεια

Θ.Παπαδόπουλος