Υπήρξε ένα δρώμενο άξιο προσοχής στις εκδηλώσεις για την απελευθέρωση των Καλαβρύτων από τον Τουρκικό ζυγό και ήταν αυτό που έκανε την διαφορά. Δεν ήταν η πάντα σπουδαία αναπαράσταση της ορκωμοσίας, που φέτος θα επαναληφθεί τρεις φορές στον ίδιο χώρο και που έτσι κι αλλιώς επί δεκαετίες προκαλεί ρίγη συγκίνησης σε όσους την παρακολουθούν. Δεν ήταν τα Αμερικανικού τύπου λέιζερ και τα πυροτεχνήματα. Αυτό που έκανε την διαφορά, ήταν η αναβίωση του δρώμενου της κατάληψης της πόλης. Πάνω στο σούρουπο της 21ης Μαρτίου η σιωπή έσπασε από μπαρούτι, λάμψεις και κρότους. Φουστανέλες, πολεμικές κραυγές και  καπνοί απλώθηκαν στην πλαγιά πάνω από τα Καλάβρυτα από τα μέλη του θεατρικού ομίλου "Πάνος Μίχος", που  χρόνια τώρα είναι βραβευμένα στις συνειδήσεις μας.

Μπράβο σε όποιον είχε την ιδέα, μπράβο και σε αυτούς που την υλοποίησαν.

Και του χρόνου και κάθε χρόνο, ίσως με την προσθήκη ήχων ανάλογης κλασικής μουσικής.