Οι σαρδέλες, η σφαλιάρα και το "μαρκούτσι"

άρθρο του Λάκη Νασιώτη

1. Το "μαρκούτσι"

Δευτέρα και Τρίτη ήμουν Αθήνα για προσωπικές υποθέσεις σε δημόσιες υπηρεσίες. Πήγα στην πρώτη. Ήμασταν τέσσερα άτομα στημένοι από τις 7:45 το πρωί. Το άσχημο ήταν ότι δεν είχαμε κλείσει ραντεβού (προσωπικά δεν το ήξερα γιατί το site της υπηρεσίας δεν έγραφε υποχρεωτικά ραντεβού).

Το καλό ήταν ότι κανένα από τα ραντεβού που είχαν κλειστεί δεν είχε έρθει. Παρακαλώντας στην πόρτα τον "αυλάρχη" να μπούμε μέσα ένας-ένας, οπότε αυτός κρίνει, να διεκπεραιώσουμε την υπόθεση μας, γιατί ερχόμαστε από την επαρχία και είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να πηγαινοερχόμαστε. Η αντιμετώπισή μας από τους κυρίους της εισόδου (ούτε οι χειρότεροι εγκληματίες να ήμασταν). "Δεν περνάτε ρε. Χωρίς ραντεβού δεν περνάει κανένας. Εγώ κάνω κουμάντο εδώ".

Έλα όμως που στο διπλανό τετράγωνο υπήρχε κάποιο τηλεοπτικό συνεργείο για κάποιο ρεπορτάζ. Άκουσε τις φωνές μας και ήρθε προς τα εκεί. Η κάμερα και το "μαρκούτσι" (εκείνο το μαραφέτι το μικρόφωνο που στο βάζουν στη μούρη σου για να πεις πώς αισθάνεσαι που πέθανε ο πατέρας σου).

Εκεί να δείτε αλλαγή στη συμπεριφορά του αυλάρχη. Η μεταμόρφωση από διάβολο σε άγγελο στιγμιαία. Έτσι καταφέραμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Είδες δύναμη το "μαρκούτσι";

2. Η σφαλιάρα

Ίδιο σκηνικό την επόμενη μέρα σε άλλη υπηρεσία. Πάλι 5-6 άτομα από επαρχία παρακαλώντας σε κάποιο κενό ένας-ένας να εξυπηρετηθεί. Εδώ όμως δεν υπήρχε μαρκούτσι. Έλα όμως που 2 από τους 5 που περιμέναμε είχαν διάπλαση παλαιστή. Και εκεί ελέγθη το αμίμητο: "Εμείς δεν θα μπούμε μέσα αλλά ούτε και εσείς θα βγείτε έξω". Κι όταν κάποιος από τους μέσα μετά από δύο ώρες προσπάθησε να βγει έξω έπεσε η πρώτη σφαλιάρα. Κατέβηκαν οι παρατρεχάμενοι και έγινε αυτό που είχαμε προτείνει από την αρχή. Ένας-ένας σε κάποιο κενό έκανε τη δουλειά του. Είδες δύναμη η σφαλιάρα;

3. Οι σαρδέλες

Μας έχουν ζαλίσει τις τελευταίες εβδομάδες για τα κορωνοπάρτυ με τους νέους, γι' αυτούς που κάθονται όρθιοι στα μπαρ ή στα καφέ. Για να πάω σε αυτές τις δύο υπηρεσίες αναγκάστηκα στις 7:30 το πρωί να πάρω το μετρό. Τι το ήθελα; Μέσα στο μετρό κολυμπούσαν οι σαρδέλες. Ο ένας πάνω στον άλλον ακόμη και άτομα με αναπηρικά καροτσάκια για να πάνε στις δουλειές τους. Γι' αυτό δεν μιλάει κανένας. Εκεί δεν κολλάει ο κορονοϊός; Δεν μεταδίδει ο ένας τον άλλον; Αλλά η μετακύλιση ευθυνών από το κράτος στους πολίτες είναι η εύκολη δουλειά. Η ανάληψη των ευθυνών του ίδιου του κράτους από το κράτος κάνει τζιζ. Μην το αγγίζετε. Γιατί δεν βάζουν τις λιμουζίνες από τους 300 της Βουλής να κάνουν από τις 6:30 μέχρι τις 8:00 το δρομολόγιο των εργαζομένων και να πάψουν να υπάρχουν σαρδέλες.

Συμπεράσματα από τη δική μου σκοπιά που μπορούν να εφαρμοστούν στο τόπο μας για να μην μας περνούν για σαρδέλες (απαντώντας έτσι έμμεσα στο δημοσίευμα της καλής φίλης, Γεωργίας Κουτσιουρή με αφορμή τον θάνατο του συμπατριώτη μας στη Δάφνη). Αν θέλετε να επιτύχετε κάτι που έχει να κάνει με το δημόσιο συμφέρον και θα καλυτερέψει τις ζωές σας χρησιμοποιείστε τη δύναμη που έχει είτε η σφαλιάρα είτε το μαρκούτσι. Και για μη παρεξηγηθώ όταν λέω σφαλιάρα στη προκειμένη περίπτωση εννοώ διαμηνύστε σε αυτoύς που επισκέπτονται τη περιοχή σας να μην ξαναπατήσουν το πόδι τους εκεί αν δεν υλοποιήσουν τις υποσχέσεις τους. Αν συνεχίσουμε να βγάζουμε selfies μαζί τους δε κάνουμε τίποτα.

Προσθήκη νέου σχολίου

Το περιεχόμενο αυτού του πεδίου παραμένει ιδιωτικό και δε θα εμφανίζεται δημόσια.
  • Επιτρεπόμενες ετικέτες HTML: <a href hreflang> <em> <strong> <cite> <blockquote cite> <code> <ul type> <ol start type> <li> <dl> <dt> <dd> <h2 id> <h3 id> <h4 id> <h5 id> <h6 id>
  • Αυτόματες αλλαγές γραμμών και παραγράφων.
  • Οι διευθύνσεις ιστοσελίδων και οι διευθύνσεις email μετετρέπονται σε συνδέσμους αυτόματα.
CAPTCHA
4 + 5 =
Solve this simple math problem and enter the result. E.g. for 1+3, enter 4.