Αν διαβάζουμε όλοι το ίδιο ημερολόγιο και αν δεν υπάρχουν αιρετικές τάσεις στην ανάγνωση των ιστορικών γεγονότων, σήμερα θα τιμούσαμε τους καλόγερους του Μεγάλου Σπηλαίου που στις 24 Ιουνίου του 1827 απώθησαν τους Τούρκους διαφυλάσσοντας την καθαρότητα της Ιεράς μονής.

Η τιμητική εκδήλωση φυσικά έχει ήδη πραγματοποιηθεί μερικές μέρες νωρίτερα ( στις 12/7 ) για άγνωστους μέχρι στιγμής λόγους τους οποίους πιθανόν να γνωρίζουμε του χρόνου τέτοια μέρα. Αν δηλαδή έγινε μια προσπάθεια μεταφοράς της ημερομηνίας ώστε αυτή να καθιερωθεί ως νέα,για πρώτη φορά ημερομηνία, μπορεί να εξυπηρετεί τουλάχιστον ένα στοιχείο. Αυτό το στοιχείο ίσως είναι να μην έχουν κλείσει ακόμα τα σχολεία και να παρακολουθούν πλέον αυτή την εκδήλωση τουλάχιστον τα παιδιά των Δημοτικών του Δήμου Καλαβρύτων.

Καλή σκέψη που πρώτα απ όλα θα δημιουργήσει το αναγκαίο και επιθυμητό ''μπούγιο'' για τους διοργανωτές.

Σχετικό άρθρο του kalavrytanet που γράφτηκε δυο χρόνια πριν !!!

Η κίνηση του Δημάρχου Γιώργου Λαζουρά να παρέχει μόνο την προστασία (αιγίδα) στην πραγματοποιηθείσα εκδήλωση και πέραν αυτού ουδέν, ήταν ευφυέστατη. Πολυγραφότατος και με έντονη παρουσία, για όλες τις εκδηλώσεις στις οποίες παρευρίσκεται, στα social o κ. Δήμαρχος, για αυτή επέλεξε να μην αναφέρει ούτε λέξη, ούτε μια φωτογραφία. Με αυτό τον τρόπο και τον σκύλο τάισε και την πίτα κράτησε ολάκερη.

Παπαδόπουλος Θεόδωρος 

Και σχετικά με την μάχη του Μ.Σπηλαιου.(από το agiameteora.net)

Στις 24 Ιουνίου 1827 έλαβε χώρα μία από τις τελευταίες μάχες της Ελληνικής Επαναστάσεως. Η μάχη των μοναχών του Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων κατά του Ιμπραήμ και των Τουρκο-αιγυπτίων του. Ο Ιμπραήμ, υιοθετημένος γιος του Μεχμέτ Αλή, Αντιβασιλέως της Αιγύπτου, είχε πάρει εντολή από τον Σουλτάνο να εκκαθαρίσει την Πελοπόννησο από κάθε εστία ελληνικής αντίστασης. Αρχικά είχε επιτυχίες λόγω της διχόνοιας των επαναστατών και λόγω της προδοτικής στάσης μερικών τουρκοπροσκυνημένων, όπως ο διαβόητος Νενέκος.
Όταν ο Ιμπραήμ με 15.000 στρατιώτες βρέθηκε στην περιοχή των Καλαβρύτων αισθάνθηκε ντροπή που η Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου με τη θαυματουργό εικόνα της Παναγίας, έργο του Ευαγγελιστή Λουκά, έμενε απόρθητη. Οι μοναχοί αξιοποιούσαν το βραχώδες του εδάφους και είχαν μεταβάλει τη Μονή της μετανοίας τους σε καστρομονάστηρο. Τους ενίσχυσαν μερικές εκατοντάδες ανδρών υπό τον Ν. Πετιμεζά και ο υπασπιστής του Κολοκοτρώνη, ο γνωστός λόγιος Φωτάκος Χρυσανθόπουλος, ο οποίος έγραψε στα Απομνημονεύματά του ότι «οι Τούρκοι αισθάνθηκαν καλογερικό πόλεμο». Στο πλευρό του Ιμπραήμ πολέμησε ο Νενέκος επικεφαλής λίγων προδοτών Ελλήνων.
Τη λεβεντιά της ελληνικής ψυχής και το ήθος του ελληνορθοδόξου κληρικού και μοναχού διατρανώνουν οι πολυάριθμοι τότε μοναχοί του Μ. Σπηλαίου με τις δύο απαντήσεις τους προς τους απεσταλμένους του Ιμπραήμ. Στην πρώτη απαντούν ότι δεν παραδίδονται και ότι θα αγωνισθούν, διότι πιστεύουν στη Θεία Πρόνοια και στην τελική ήττα του Αιγυπτίου στρατάρχη.
Η δεύτερη απάντησή τους αξίζει να αναδημοσιευθεί ολόκληρη. Σημειώνω ότι υπήρχε σε παλαιότερα αναγνωστικά του Δημοτικού που σήμερα έχουν αντικατασταθεί από ψευδοπροοδευτικά κείμενα. Θαυμάστε:
«Υψηλότατε αρχηγέ των Οθωμανικών αρμάτων, χαίρε.
Ελάβομεν το γράμμα σου και είδομεν τα όσα γράφεις. Ηξεύρομεν πως είσαι εις τον κάμπον των Καλαβρύτων πολλάς ημέρας και ότι έχεις όλα τα μέσα του πολέμου. Ημείς δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον, διότι είμεθα ορκισμένοι εις την πίστη μας, ή να ελευθερωθώμεν ή να αποθάνωμεν πολεμούντες, και κατά το αϊνί (πίστη) μας, δεν γίνεται να χαλάσει ο ιερός όρκος της πατρίδος μας. Σας συμβουλεύομεν, όμως, να υπάγεις να πολεμήσεις σε άλλα μέρη, διότι αν έρθεις εδώ να μας πολεμήσεις και μας νικήσεις, δεν είναι μεγάλον κακόν, διότι θα νικήσεις παπάδες. Αν όμως νικηθείς, το οποίον ελπίζομεν άφευκτα με τη δύναμη του Θεού, διότι έχομεν και θέση δυνατή, και θα είναι εντροπή σου και τότε οι Έλληνες θα εγκαρδιωθούν και θα σε κυνηγούν πανταχού. Ταύτα σε συμβουλεύομεν και ημείς, κάμε ως γνωστικός το συμφέρον σου. Έχομεν και γράμματα από την βουλή και αρχιστράτηγον Θεόδωρον Κολοκοτρώνην, ότι εις πάσαν περίπτωσιν πολλήν βοήθειαν θα μας στείλει, παλληκάρια και τροφάς, και ότι ή θα ελευθερωθώμεν τάχιστα ή θα αποθάνωμεν κατά τον ιερόν όρκον της Πατρίδος μας.