Μετά τη δημοσίευση του άρθρου του KNet με τίτλο "Με ευελιξία και προσαρμοστικότητα. Ούτε ο Ζαΐμης ήξερε!!!", επικοινώνησε μαζί μας ο κ. Φωκίωνας Ζαΐμης, ο οποίος μας είπε ότι λόγω φόρτου εργασίας, σχετικά με τα αυξημένα καθήκοντα ως Αντιπεριφερειάρχης Επιχειρηματικότητας Έρευνας και Καινοτομίας, δεν είχε αντιληφθεί αναλυτικά το περιεχόμενο του λευκώματος της Περιφέρειας για τα 200 χρόνια.

Πάντως όπως μας ανέφερε, θεωρεί ότι η αναβολή της επίσημης παρουσίασης, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και προτίθεται να συνεισφέρει με οποιονδήποτε τρόπο, ακόμα και με υλικό από την προσωπική συλλογή της οικογένειάς του, ώστε το λεύκωμα να ολοκληρωθεί με τα πραγματικά γεγονότα και να αποτελέσει οδηγό για τις επόμενες γενιές.

"Εμείς είμαστε προσωρινοί στις θέσεις της Περιφέρειας" μας είπε, ενώ συμπλήρωσε λέγοντας ότι "το λεύκωμα θα μείνει και θα αποτελέσει σημείο αναφοράς των γεγονότων που έλαβαν χώρα κατά την προεπαναστατική και επαναστατική περίοδο και στην περιοχή των Καλαβρύτων" και κατέληξε λέγοντας με νόημα ότι "το τζάκι κάθε άλλο παρά καπνίζει ανέμελα...".

Σχετικά με το πρόσφατο ψήφισμα του δημοτικού συμβουλίου του Δήμου Καλαβρύτων, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

Συντάσσομαι απόλυτα με το σημερινό ψήφισμα του Δήμου Καλαβρύτων για το ιστορικό λεύκωμα του 1821. O Περιφερειάρχης ανταποκρίθηκε άμεσα όπως άλλωστε έχει ήδη κάνει σε κάθε θέμα που αφορά το 21 και προχωρά στις κατάλληλες κινήσεις να διορθωθεί το όποιο πιθανό λάθος ή παράλειψη υφίσταται (βλ. σχ. Δ. Τύπου). Η ΠΔΕ έχει ήδη συνδράμει όχι μόνον τον Δήμο Καλαβρύτων αλλά όλο το έργο της επιτροπής για το 21 τόσο οικονομικά όσο και διοικητικά σε κάθε της βήμα όσο ποτέ άλλοτε.

Όσο και αν προσπαθούν κάποιοι έξυπνα να παρεισφρήσουν σε επιτροπές για το 21 εξυπηρετώντας αλλότρια ή περίεργα συμφέροντα ή απλά είναι αφελείς καλοθελητές τρίτων επ αμοιβή δεν θα έχουν τύχη.  Η ιστορική μνήμη δεν αλλάζει όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι ανιστόρητοι.

Η ιστορία του 21,  ήταν μια μεγαλειώδης επανάσταση από ανθρώπους με νωπές μνήμες φρίκης και καταπίεσης που ακολούθησε ακόμα άλλη μια, μετά το 1453, που καταπνίγηκε στο αίμα (Ορλωφικά) ,κόντρα στον αλλόθρησκο κατακτητή και φαίνεται ενοχλεί ακόμα και σήμερα. Ενοχλεί όταν οι λίγοι, κόντρα στους πολλούς, με καρδιά, με πάθος, με όραμα, ορκίζονταν στον σταυρό για την ελευθερία του έθνους τους/μας.