άρθρο του Β. Χ. Αποστολόπουλου

Διανύουμε την περίοδο μετά τις γιορτές των Χριστουγέννων και ο κάθε σύλλογος διοργανώνει την καθιερωμένη κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας. Είναι μια ευκαιρία για τα μέλη, ειδικά αν μένουν σε κάποια μεγάλη πόλη, να ανταμώσουν, να ανταλλάξουν ευχές, να διασκεδάσουν, να πουν τα νέα τους, να μιλήσουν για το χωριό τους. 

Αν όμως η περίοδο αυτή τυγχάνει να είναι και προεκλογική, στα πρώτα τραπέζια αυτών των εκδηλώσεων μπορεί κανείς να διακρίνει τον κάθε λογής πολιτικό - πολιτικάντη, τοπικής, περιφερειακής ή πανελλαδικής "εμβέλειας", να επιδίδεται σε δημοσιο-σχεσίτικα τερτίπια, θεωρώντας αυτές τις εκδηλώσεις σαν πρώτης τάξεως ευκαιρία προς.. "άγρα ψήφων".

Φυσικά δικαιολογίες του τύπου "ήρθαμε να διασκεδάσουμε και να ανταλλάξουμε ευχές με τους συμπατριώτες μας" δεν πείθουν κανένα, αφού εύκολα θα μπορούσε κάποιος να τους πει, "αφού κύριοι κόπτεστε τόσο πολύ για τους συμπατριώτες σας γιατί δεν παραβρεθήκατε σε ανάλογες εκδηλώσεις πέρυσι, πρόπερσι ή τρία χρόνια πριν, τότε δηλαδή που δεν βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και δεν είχατε ανάγκη την ψήφο μας;"

Αυτού λοιπόν του είδους οι πολιτικοί - πολιτικάντηδες, διακρίνονται σε δύο είδη:

Το πρώτος είδος. Αυτοί που δεν κατείχαν ποτέ αλλά προσδοκούν με την ψήφο των πολιτών να καταλάβουν για πρώτη φορά κάποιο αξίωμα.

Το δεύτερο είδος. Οι εν ενεργεία πολιτικοί, αυτοί οι οποίοι δεν έχουν να επιδείξουν σχεδόν τίποτα στην θητεία τους (διαφορετικά δεν θα είχαν κανένα λόγο να εκτίθενται κατ' αυτό τον τρόπο) και ευελπιστούν με τέτοια παλαιοκομματικά, "μαυρογιαλούρικα" τερτίπια, να υφαρπάξουν για άλλη μια φορά την ψήφο των πολιτών.

Αμφότεροι όπως είπαμε, "προς άγρα ψήφων". Κι άντε το πρώτο είδος να το καταλάβουμε αφού ψάχνουν ένα τρόπο να επικοινωνήσουν με τους συμπολίτες τους και θεωρούν τις εκδηλώσεις αυτές μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία.

Το δεύτερο είδος όμως πιστεύει στα αλήθεια ότι οι συμπολίτες του είναι τόσο αδαείς;

Βασίλης Χρ. Αποστολόπουλος