Πολλά χρόνια πριν, κάπου την περίοδο μετά την μεταπολίτευση, καλοκαίρι στα Καλάβρυτα, έτυχε να παρακολουθήσω μια πολιτική συζήτηση μεταξύ δύο φίλων που δυστυχώς σήμερα δεν βρίσκονται στη ζωή.

Ο ένας δημόσιος υπάλληλος, απόφοιτος του τότε εξατάξιου γυμνασίου, άκρως συντηρητικών απόψεων και ο άλλος φοιτητής της νομικής επαναστατικών αριστερών απόψεων, άκρως ριζοσπαστικών για εκείνη την εποχή.

Αφού η συζήτηση για το κοινονικο-πολιτικό γίγνεσθαι της εποχής είχε προχωρήσει για τα καλά και ο αριστερός φοιτητής με τα όποια επιχειρήματα φάνηκε να είχε “στριμώξει” κατά κάποιον τρόπο τον συντηρητικό δημόσιο υπάλληλο, ο οποίος δεν είχε πλέον επιχειρήματα να αντιπαραθέσει, ξαφνικά, ο δημόσιος υπάλληλος, εφευρίσκει το “αφοπλιστικό” κατά τη γνώμη του επιχείρημα και με αστραφτερή ματιά απευθυνόμενος στον φοιτητή του λέει:

Καλά για όλα αυτά… αλλά για την πηγάδα του Μελιγαλά τι έχεις να μας πεις;;;;;

Δυστυχώς κάτι παρόμοιο βλέπουμε και σήμερα μετά το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη που στοίχισε τη ζωή σε 57, μέχρι στιγμής, νέους ανθρώπους… Και λέω μέχρι στιγμής γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι τελικά θα γίνει με τους σοβαρά τραυματισμένους. Κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει, πόσοι από αυτούς δυστυχώς θα καταλήξουν και πόσοι θα μείνουν ανάπηροι για όλη τους τη ζωή.

Ακούμε δηλαδή σύσσωμη την αντιπολίτευση να επισημαίνει τις παραλείψεις, τις ευθύνες και την ανεπάρκεια του συστήματος που οδήγησε στο τραγικό αυτό συμβάν και την συμπολίτευση με εμφανή αμηχανία να απαντά:

Ναι αλλά... στο Μάτι και στην Μάνδρα;;;

Δυστυχώς, ούτε η κυβέρνηση των αρίστων, ούτε οι ιδιωτικοποιήσεις, ούτε η ψηφιακή διακυβέρνηση, ούτε ο εκσυγχρονισμός μπορούν να καλύψουν την πραγματικότητα. Αυτή που έχει να κάνει με έναν κρατικό μηχανισμό, με μίζες, με ένα πεδίο κομματικού βολέματος άλλα και την έλλειψη πραγματικών ελεγκτικών μηχανισμών.

Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι δεν μαθαίνουμε από προηγούμενες τραγωδίες και δεν κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να μην έχουμε επόμενες…

Κανείς δεν ξέχασε ούτε την Μάνδρα, ούτε το Μάτι. Όπως κανείς δεν θα ξεχάσει ούτε το πρόσφατο τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη.

Δυστυχώς εκ του τραγικού αποτελέσματος φαίνεται, ότι μόνον η κυβέρνηση των αρίστων μάλλον ξέχασε και την Μάνδρα και το Μάτι. Αλλιώς θα είχε τουλάχιστον θεραπεύσει κάποιες από τις παθογένειες που αναφέρθηκαν παραπάνω και ίσως να είχαμε αποφύγει τα Τέμπη...

Βασίλης Χρ. Αποστολόπουλος