Το πολύτιμο φιλαράκι μας πέταξε στο επέκεινα, στο υπέρλογο, στο ασύλληπτο.

Αντιφατικά συναισθήματα μας πλημμυρίζουν κάθε στιγμή που αναπολούμε τη ζωή του, που σκεπτόμαστε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς του και του χαρακτήρα του( δύναμη ψυχής, ελεύθερη σκέψη, καλοσύνη, αισιοδοξία και χιούμορ).

Άφησε ως άνθρωπος αύρα δροσερή και εύοσμη.

Η καρδιά μας γεμίζει περηφάνια που είχαμε την τύχη να έχουμε φίλο και συνοδοιπόρο για πολλά χρόνια έναν τόσο χαρισματικό άνθρωπο αλλά και ανείπωτο πόνο που μας άφησε τόσο νωρίς.

Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη της θεατρικής ομάδας. Μαζί με τον Πάνο Μίχο που είχε την ιδέα της ίδρυσης του θεάτρου, τον Φάνη, τον Γιώργο, την Ευθυμία, τον Αποστόλη και τόσα άλλα παιδιά.

Τους δέχτηκε η κοινωνία των Καλαβρύτων γιατί έδωσε και έδωσαν όλοι ψυχή, αλήθεια και ανιδιοτέλεια στο σανίδι.

Πιστός σ ́ αυτούς που φεύγουν μένει μονάχα αυτός που δε φυλακίζεται μες στον πόνο του. Πρέπει κανείς να συνεχίζει να χαράζει το αυλάκι του ίσιο και βαθύ όπως θα το έφτιαχνε ο ίδιος, όπως θα το έφτιαχνε κι αυτός μαζί τους.

Είμαστε σίγουροι ότι στον παράδεισο μαζί με τον Πάνο και όλα τα άλλα θεατρικά μέλη της ομάδας που έφυγαν θα φέρει ο Γιώργος ταραχή.

Θα οργανώσουν παραστάσεις, χορούς και γλέντια με τους αγγέλους.

Σε αγαπάμε!!!

Καλό ταξίδι ανώδυνα και ειρηνικά.

Φρόσω Χατζοπούλου