Μετά το σημείο τερματισμού του Μαραθώνιου των Εθνικών εκλογών βρίσκεται και η αφετηρία προεκλογικής δράσης για τις αυτοδιοικητικές εκλογές.

Οι εκλογές αυτές σε σχέση με τις εθνικές παρουσιάσουν κάποιες ιδιομορφίες καθώς οι ανταγωνισμοί διαμορφώνονται με βάση τις τοπικές ιδιαιτερότητες και τους κατά τόπους συσχετισμούς δυνάμεων και έτσι στο πλαίσιο των τοπικών κοινωνιών οι δημοτικές εκλογές προσφέρουν μια καλή ευκαιρία για συγκρότηση ομάδων, συμμαχιών και εμπλοκή στα παιχνίδια της εξουσίας.

Όπως χωρίς κριτική δεν υπάρχει τέχνη, έτσι και χωρίς αντιπολίτευση δεν υπάρχει δημοκρατία. Όταν η αντιπολίτευση βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση και δείχνει μόνο κατά μείζονα τρόπο και κατά περίπτωση δυσδιάκριτα σημάδια ζωής, τότε αναδεικνύεται, όχι μόνο ως δικαίωμα, αλλά και ως ανάγκη η υποχρέωση των πολιτών να παρεμβαίνουν στα κοινά με λόγο επώνυμο και δημόσιο.

Η αδυναμία ορισμένων αυτοδιοικητικών να αντιληφθούν την δυνατότητα, αλλά και το χρέος του πολίτη να ενδιαφέρεται ενεργά και υπεύθυνα για την πολιτική που τον αφορά άμεσα, συχνά τους οδηγεί σε συνεδριάσεις κεκλεισμένων των θυρών να εξετάζουν τρόπους, ακόμα και νομικούς, αντιμετώπισης πολιτών που ασκούν κριτική.

Σε αυτό το σημείο είναι χρήσιμο ένα απόσπασμα από δημοσιευμένη τοποθέτηση του πρώην (υπηρεσιακού) Πρωθυπουργού στο οποίο ανέφερε τα εξής:

"...θα ήθελα να κάνω μια δήλωση η οποία έχει τρία σκέλη, τα οποία μπορεί να διαβαστούν και αυτόνομα. Το πρώτο σκέλος είναι ότι η Κυβέρνηση οφείλει να εγγυάται και εγγυάται τον σεβασμό της ελευθερίας έκφρασης, της ελευθερίας διάδοσης ιδεών και πληροφοριών, την ελευθερία της εκτίμησης των γεγονότων και της συναγωγής από αυτά συμπερασμάτων. Σε αυτό δεν μπορεί να επέμβει η Υπηρεσιακή Κυβέρνηση, ακόμα και στον προεκλογικό αγώνα. Κι εδώ να θυμίσω ότι σύμφωνα με την νομολογία του Δικαστηρίου δικαιωμάτων του ανθρώπου, η ελευθερία εκφράσεως, ειδικά στις περιόδους τις προεκλογικές καλύπτει και εκφράσεις, καλύπτει και ιδέες, καλύπτει και πληροφορίες, οι οποίες μπορεί να δημιουργούν ανησυχία, ακόμα και να σοκάρουν. Αυτό είναι αναγκαίο στο νομικό μας πολιτισμό και αυτό οφείλουμε να το δεχτούμε".

Η στοχοποίηση και αυθαίρετη ένταξη ανθρώπων, σε κόμματα, ομάδες, παρατάξεις, πεποιθήσεις κ.λ.π. μπορεί να είναι βολικές για τον σύγχρονο χωροφύλακα και συντάκτη του "φακέλου", αλλά θυμίζει άλλες, μαύρες εποχές, οι οποίες ελπίζουμε ότι έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί κι έτσι η συνάντηση, ο χαιρετισμός ή ένας καφές και ένα γεύμα μεταξύ συμπολιτών σε δημοκρατικές χώρες δεν μπορεί να αποτελεί στοιχείο χαρακτηρισμού κοινωνικών φρονημάτων.

Η πέτρα πάνω στην οποία γεννιέται, μεγαλώνει και δημιουργεί οικογένεια ένας άνθρωπος είναι ιερή, θα παραμένει η πιο αγαπημένη και θα του δημιουργεί συναισθήματα που δεν μπορούν να βιώσουν "αγιοποιημένοι αλεξιπτωτιστές" που μέχρι πρότινος δεν γνώριζαν που ήταν ο τόπος εκτέλεσης, η πλατεία ή το γήπεδο.

Προσωπικά, έχω προ πολλού εκτεθεί στο δημόσιο διάλογο και μοιραία έχω τεθεί στην κρίση των αναγνωστών - συμπολιτών μου και θα συνεχίσω να το κάνω όταν πιστεύω ότι οι συνθήκες το απαιτούν. Ήταν μια συνειδητή επιλογή, με ακηδεμόνευτες παρεμβάσεις για εννέα χρόνια και πέρα από την επιρροή συγκεκριμένων παρατάξεων, με εξαίρεση δύο μήνες το καλοκαίρι του 2019 που αποτέλεσε θεωρώ το μοναδικό μελανό σημείο. Συνθήκη από την οποία ως όφειλα αποστασιοποιήθηκα αμέσως, και για την οποία έχω απολογηθεί και έχω ζητήσει συγγνώμη κατ' επανάληψη.

Παρά τις εσκεμμένες διαρροές μέσω περιφερειακών εκτιμήσεων και δόλιων ψιθυρισμών, που φυσικά πάντα πραγματοποιούνται εν απουσία μου, πρέπει να κάνω σαφές ότι δεν ανήκω σε καμία παράταξη, ούτε υπό δημιουργία, ούτε κατ' επιθυμία, ούτε και στην υφιστάμενη εννοείται.

Καλό καλοκαίρι.

Παπαδόπουλος. Ν. Θεόδωρος